Continous Ambulatory Peritonneal Dialysis

هم اکنون دیالیز صفاقی یک فرم تثبیت شده درمان در مرحله اخر نارسائی کلیه است که تاریخچه شروع آن به صد سال پیش بر می گردد، عصر مدرن دیالیز صفاقی از سالهای پس از 1950 شروع شده است. با این حال علیرغم پیشرفت های زیادی که در این زمینه انجام شده است مانند سیلیکون های دائمی، استفاده از آن برای مدتها محدود مانده بود. علت آن را باید در نداشتن جایگاه مناسب دیالیز صفاقی متناوب IPD دانست. زمانی که محققین مفهوم دیالیز صفاقی قابل حمل را تعریف کردند، نگرش افراد نسبت به این امر دگرگون و روش دیالیز صفاقی دائم یا CAPD مورد توجه قرار گرفت. این تکنیک بر عکس IPD با سرعت پیشرفت کرد و تقریبا مورد قبول جهانی واقع شد به صورتیکه تا اواخر سال 1989 در حدود 13 درصد از بیماران دیالیزی جهان تحت درمان با این روش قرار گرفتند. در 15 سال اخیر تغییرات زیادی در حوزه دیالیز صفاقی رخ داده و در حال حاضر درک بهتری از اساس آناتومیک و فیزیولوژیک و عملکرد صفاقی همچون یک غشا تصفیه کننده وجود دارد وبا توجه به مشکلات همودیالیز تمایل استفاده از این روش گسترش یافته است.