سیدامیرالدین صدرنژاد - استاد، دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
بهرام گراوند - دانش - آموخته کارشناسی ارشد مهندسی سازه، دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
جواد آزادبخت - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی سازه، گروه عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اصفهان

در این مقاله، اندرکنش دال بتنی مسطح با اتصالات نیمه صلب فولادی و اثر آن بر میزان سختی خمشی این اتصالات با استفاده از روشهای عددی بررسی شده است. برای این منظور از یک اتصال نیمهصلب فولادی با نبشیهای پیچ شده در بالا و پایین اتصال و یک اتصال مرکب با دال بتنی مسطح با آرماتوربندی و برشگیرهای مناسب استفاده شده است. بارگذاری وارد بر اتصالات مذکور یکسان بوده و از نوع بارگذاری مونوتونیکمی باشد. اتصالات با استفاده از نرمافزار اجزاء محدودی ABAQUS مدل شدهاند. ظرفیت خمشی نهایی اتصال مرکب تحت لنگر منفی و مثبت نسبت به اتصال فولادی لخت مقایسه شده است. استفاده از دال بتنی سبب افزایش معنیداری در میزان گیرداری و ظرفیت خمشی اتصال میشود. افزایش گیرداری اتصال باعث توزیع بهتر لنگر تیر و به تبع آن کاهش لنگر طراحی تیر شده که این موضوع سبب کوچکتر شدن مقطع تیر و در نتیجه کاهش وزن سازه میشود

اتصال نیمهصلب، بارگذاری مونوتونیک، روشهای عددی، منحنی لنگر دوران، رفتار غیرخطی