استفاده بهینه از ضایعات کارخانه های صنایع مواد غذایی و کشاورزی

خطر کاهش مواد غذایی موجود در طبیعت و افزایش روز افزون جمعیت و ترس از عدم جایگزینی مواد مورد استفاده به خصوص غذا برای انسان، توجه بسیاری از محققین کشورهای جهان را به استفاده از روشهای بیوتکنولوژی بخصوص در زمینه صنایع مواد غذایی را به خود معطوف کرده است. با زیانی مواد زاید صنایع مواد غذایی و کشاورزی می تواند در بسیاری از موارد، راه گشای حل مشکلات کمبود مواد غذایی در طبیعت باشد. طی تحقیق انجام شده در بسیاری از صنایع تولید مواد غذایی مانند کارخانه های قند سازی، پنیر سازی ، صنایع روغن سازی از دانه های گیاهی و … مواد زاید، متنوعی تولید می گردد که حاوی منبع کربن، ازت، املاح و ویتامینهای مورد نیاز پروسه های بیوتکنولوژی می باشند. در طی یک برررسی معلوم شد که آب پنیر حاصل از یک کارخانه پنیرسازی و ملاس حاصل از یک کارخانه قندسازی علاوه بر پروتئینهای فراوان به ترتیب حاوی 6-5 و 13-12 درصد قند می باشد. با تخمیر نمودن این مواد توسط مخمرها قادر شدیم طی یک پروسه تخمیر به ترتیب از ملاس چغدرقند و آب پنیر ، 7-6 و 3-2/5 درصد الکل بدست اوریم که می توان با افزود یک نوع استوباکتر الکل حاصله را به سرکه تبدیل کرده و از لور حاصله که حاوی پروتئینهای مختلف و بقایای میکروارگانیسمها می باشد، می توان به عنوان یک مکمل غذای مغذی و جامد برای طیور و دامها استفاده کرد. با توجه به تحقیق بعمل آمده می توان با توسعه و یا تاسیس یک بخش کوچک در کنار کارخانه های صنایع مواد غذایی و حتی کشاورزی علاوه بر کاهش ضایعات و استفاده مجدد آنها، از الودگی محیط زیست کاسته و از به هدر رفتن یک منبع سرشار از انرژی جلوگیری نمود.