مرتضی موقر - استادیار، دانشکده علوم اقتصادی و اداری، دانشگاه مازندران
حامد انشائی - کارشناس ارشد مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی- چالوس-

امروزه استرس به عنوان یکی از مباحث اصلی رفتار سازمانی مطرح گردیده است. علل بیماریهای روانی و کسالت های ناشی از خستگی شایع بین کارکنان سازمان ها را می توان در شیوه های رفتاری، برخوردها و شخصیت مدیران جستجو کرد. استرس در محیط کار یکی از مسائل در حال رشد است و شهرداری نیز یکی از سازمان هایی است که به عنوان یک نهاد عمومی غیر دولتی مستقل با حوزه فعالیت بسیار گسترده با مسائل چالشی مختلفی روبرو است. از این رو هدف تحقیق حاضر آن بوده است تا تاثرات استرس شغلی بر کارایی مدیران را در شهرداری ها مورد بررسی قرار دهد. ابزارهای جمع آوری اطلاعات در تحقیق حاضر، پرسشنامه بوده است. روش جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه AHP دلفی بوده است. نمونه آماری تحقیق 15 نفر از خبرگان و کارشناسان انتخاب شده اند که در حوزه منابع انسانی شهرداری های استان م ازندران مشغول به فعالیت بوده اند. پس از استخراج داده های جمع آوری شده و تجزیه و تحلیل آنها، تبیین سوالات (فرضیات) از طریق اجرای تکنیک (AHP) با استفاده از نرم افزار Excel این نتیجه حاصل گردید که از بین اثرات عوامل مختلف استرس شغلی بر کارایی مدیران، عامل تقاضا با رتبه 0/324 دارای بیشترین اولویت و نقش مدیران با رتبه 0/203، میزان تغییرات با رتبه 0/136، کنترل با رتبه 0/130، حمایت همکاران با رتبه 0/079، حمایت مسئولین با رتبه 0/077، سطح ارتباطات جمعی با رتبه 0/048 در اولویتهای بعدی در کارایی مدیران مبانی تأثیر گذار بوده اند. این نتیجه نشان می دهد از نظر پاسخگویان عامل تقاضا در ارتباط با استرس شغلی بر کارایی مدیران میانی بیشترین تأثیر را داشته است و ا ین امر باید مورد توجه مسئولین امر و مدیران منابع انسانی سازمان قرار گیرد.

استرس شغلی، کارآمدی، شهرداری ها