بررسی رابطه بین خودکارآمدی با تمایل به کارآفرینی فردی (مطالعه موردی: دانشکده علوم انسانی دانشگاه شاهد)

هدف این پژوهش بررسی رابطه خودکارآمدی و تمایل به کارآفرینی فردی در بین دانشجویان دانشگاه شاهد است، تا از این رهیافت جایگاه مباحث رفتاری در حوزه کارآفرینی فردی تبیین گردد. این تحقیق از نوع کاربردی و روش انجام آن توصیفی، و از نوع همبستگی است. کل جامعه آماری 1540 نفر بود که 267 نفر نمونه آماری پژوهش را تشکیل دادند. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شده است. برای این پژوهش از پرسشنامه طیف لیکرت استفاده شده است. جنسیت دانشجویان و مقطع تحصیلی آنان بعنوان متغیر تعدیل گر لحاظ گردید. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با نرم افزار spss16 انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که بین خودکارآمدی بر طبق جنسیت دانشجویان دانشکده علوم انسانی دانشگاه شاهد با تمایل آنان به کارآفرینی رابطه معناداری وجود دارد. البته این رابطه در پسران قوی تر از دختران می باشد. بین خودکارآمدی دانشجویان مقاطع تحصیلی مختلف دانشکده علوم انسانی دانشگاه شاهد با تمایل آنان به کارآفرینی رابطه معناداری وجود دارد. البته هر چه مقاطع تحصیلی بالاتر باشد این همبستگی قوی تر است و همچنین بین دانشجویان با خودکارآمدی پائین، تمایل به کارآفرینی وجود ندارد. همچنین تحقیق نشان می دهد که بین «دانشجویان با خودکارآمدی بالا» و «تمایل به کارآفرینی» رابطه متوسط و مستقیمی وجود دارد.

Keywords:

خودکارآمدی , کارآفرینی , جنسیت , مقطع تحصیلی , تمایل به کارآفرینی فردی