تحلیلی بر سازه های چوبی شیبدار در ساختمان های صنعتی شمال ایران مربوط به دوران پهلوی

اهداف: ورود معماران خارجی و بازگشت تحصیلکردگان ایرانی خارج از کشور، سبب ظهور شکل جدیدی از معماری شد. پوشش شیروانی  با سازه­ های خرپایی از رهاوردهای معماری این دوران است. در بسیاری از ساختمان­ ها و حتی برای پوشش بناهای صنعتی نیز به واسطه پوشاندن دهانه­ های بزرگ از خرپا استفاده شد. پژوهش حاضر سعی دارد به تفاوت سازه­ های خرپایی ایرانی و غیرایرانی در بناهای صنعتی بپردازد. روش ها: گام اول پژوهش با اتکا به مطالعات کتابخانه­ ای و بازخوانی دوباره اسناد و متون برجای مانده، به نقد و بررسی موضوع می­ پردازد. در بخش دیگر از فرآیند پژوهش، بر پایه مشاهدات میدانی و عینی، شش نمونه از میان بناهای صنعتی اواخر قاجار و دوره پهلوی، منسوب به میراث مشترک ایران و آلمان، در دو استان گیلان و مازندران  انتخاب و تحلیل شده است. یافته ها: از شش نمونه سازه شیب دار، دو مورد با خرپای ایرانی اجرا شده و در چهار نمونه دیگر خرپای غیرایرانی مورد استفاده قرار گرفته است. گروه اول تنها سازه­ های شیبدار محسوب می­ شوند (فقط ظاهر خرپا) و گروه دوم در دسته سازه­ های خرپایی­ هستند. نتیجه گیری : بررسی دو گروه متفاوت از سازه­ های شیبدار در جریان تحقیق این مطلب را روشن کرد که خرپای ایرانی به لحاظ ترکیب قرارگیری اعضاء، برش چوب، اتصالات و توزیع نیروها، متفاوت از خرپای فرنگی است و آنچه ما در ایران خرپا می­ نامیم، تنها از جنبه شکلی مشابه خرپا هستند و به لحاظ سازه ­ای تفاوت­ های آشکاری را با یکدیگر دارند.

Keywords:

Gable Roof , Sloped Wooden Structures , Contemporary Architecture , Industrial Heritage , Industrial Architecture , Shared-Heritage of Iran and Germany , New Technologies , Sustainability , سقف شیروانی , سازه های چوبی شیبدار , معماری معاصر ایران , میراث معماری صنعتی , معماری صنعتی , میراث مشترک معماری ایران و آلمان , فناوری های نوین , پایداری