بررسی تاثیر استراتژیهای برندسازی سازمانی بر ارزش ویژه برند سازمان با تاکید بر نقش میانجی ارزش ویژه برند مبتنی بر کارکنان و تعدیلگری رهبری برندمحور (مورد مطالعه: شرکت رزرواسیون خدمات گردشگری اقامت ۲۴)

ارزش ویژه برند سازمان به عنوان یکی از مهمترین دارایی های ناملموس سازمان ها نقش قابل توجهی در ایجاد مزیت رقابتی پایدار دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر استراتژیهای برندسازی سازمانی بر ارزش ویژه برند سازمان به تاکید بر نقش میانجی ارزش ویژه برند مبتنی بر کارکنان و تعدیلگری رهبری برندمحور انجام شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی، از نظر ماهیت توصیفی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها، پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان شرکت اقامت ۲۴ در شهر مشهد با تعداد ۱۲۵ نفر تشکیل می دهند. در این پژوهش با توجه به تعداد محدود اعضای جامعه آماری، به شیوه سرشماری، کلیه جامعه پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفته است. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های استاندارد بوده است. جهت بررسی پایایی پرسشنامه ها از آلفای کرونباخ استفاده شد. همچنین، روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط اساتید تایید شد. روایی سازه با روش تحلیل بارهای عاملی، بررسی و تایید شده است. برای بررسی فرضیه ها از مدل یابی معادلات ساختاری توسط نرم افزار اسمارت پیالاس استفاده گردیده است. نتایج نشان می دهد، استراتژیهای برندسازی سازمانی و رهبری برندمحور بر ارزش ویژه برند سازمان و ارزش ویژه برند مبتنی بر کارکنان اثر معنادار دارند. همچنین ارزش ویژه برند مبتنی بر کارکنان سبب ارتقای ارزش ویژه برند سازمان می شود. در این پژوهش نقش تعدیلگری رهبری برندمحور در رابطه میان استراتژیهای برندسازی سازمانی و ارزش ویژه برند سازمان تایید گردید. اما نقش تعدیلگری آن در رابطه استراتژیهای برندسازی سازمانی و ارزش ویژه برند مبتنی بر کارکنان شرکت تایید نگردید. در این پژوهش همچنین نقش میانجی ارزش ویژه برند مبتنی بر کارکنان تایید شد.

Keywords:

استراتژیهای برندسازی سازمانی , ارزش ویژه برند سازمان , ارزش ویژه برند مبتنی بر کارکنان , رهبری برندمحور , شرکت رزرواسیون خدمات گردشگری