جهان های موازی: مروری جامع بر چالش های علمی، فلسفی و مرزهای ناشناخته دانش بشری

مفهوم جهان های موازی، به مثابه انگاره ای دیرپا در سپهر اندیشه بشری، در فیزیک نوین، خاصه در حوزه مکانیک کوانتومی و نظریه ی ریسمان، تبلوری نظام مند و صورتی مدون یافته، لیکن کماکان فاقد پشتوانه تجربی استوار و قطعیت علمی متقن به شمار می رود. این مقاله، با اتخاذ رویکردی انتقادی و متکی بر سنتز منابع درجه دوم و تحلیل فراتحلیلی متون موجود، به واکاوی ژرف کاوانه علل و عوامل بنیادین عدم قطعیت این مفهوم در ساحت های علم و فلسفه مبادرت می ورزد. استدلال محوری این پژوهش، بر نارسایی مشهود بنیان های تجربی و فقدان مستندات رصدی مستقیم استوار گردیده، و در امتداد آن، محدودیت های روش شناختی اجتناب ناپذیر مرتبط با اصل ابطال پذیری پوپری، رقابت و تزاحم تفاسیر بدیل و پارادایم های رقیب در تبیین پدیده های حوزه مکانیک کوانتومی، و چالش های فلسفی چندوجهی برآمده از مفهوم بی نهایت و انگاره ی جهان های امکان به منزله ی ساحت های ممکن هستی، با نگرشی دقیق و روشمند مورد کنکاش و مداقه قرار می گیرند. نتایج حاصل از این مطالعه ی فراتحلیلی نشان می دهد که مفهوم جهان های موازی، دست کم در وضعیت کنونی سپهر دانش بشری و باتکیه بر استانداردهای روش شناختی معهود، واجد کارکردی عمدتا ابزاری و یاری رسان در حوزه نظریه پردازی علمی بوده و استقرار و تثبیت آن به مثابه یک واقعیت علمی اثبات شده و مبتنی بر داده های تجربی، همچنان نیازمند تحقیقات تکمیلی و ارائه مستندات آتی و شواهد قطعی تر به شمار می رود.

Keywords:

جهان های موازی , مکانیک کوانتومی , نظریه ریسمان , ابطال پذیری , فلسفه علم.