بررسی میزان مواجهه پرتو کاران بیمارستانهای آموزشی در مطب دندانپزشکی خصوصی شهر همدان در سال 1٬382
Publish place: 04th Congress of Occupational Health and Safety
Publish Year: 1383
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,202
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCOHS04_086
تاریخ نمایه سازی: 3 آذر 1392
Abstract:
گسترش علم و تکنولوژی همراه با گسترش استفاده از اشعههای یونیزان میباشد. استفاده از اشعههای یونیزان در پزشکی جهت امور تشخیصی، درمانی و تهدیدی امری اجتنابناپذیر میباشد و با گسترش استفاده از اشعه ایکس در رادیوگرافی احتمال پرتو گیری بیش از حد مجاز پرتو کاران افزایش مییابد. از این رو اندازهگیری و تعیین مقدار اشعه که پرتو کار در هر رادیوگرافی دریافت میدارد عنوان یک ضرورت مطرح میگردد . در این پژوهش 44 مطب دندانپزشکی دارای امکانات رادیوگرافی و کلیه واحدهای رادیولوژی پنج بیمارستان آموزشی شهر همدان مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از دستگاه گایگرمولر مدل 110-RDS میزان پرتوگیری پرسنل در قسمتهای مختلف اندازهگیری شد. مشخصات عمومی رادیولوژی هاردی با استفاده از یک پرسشنامه جمعآوری گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشانگر این است که در هیچ یک از واحدهای رادیولوژی بیمارستانهای آموزشی پرتوگیری بیش از حد مجاز نبوده است اما در 38/6% از اتاقهای پرتونگاری دندانپزشکان مواجهه بیش از حد مجاز ( μ sv/h 0/25 ) بوده است. ضمن اینکه در این مطلب را در 25% موارد میزان دوز دریافتی در محل کار منشی و در 15/9 در صد موارد قسمتهای جانبی اتاق پرتونگاری میزان دوز دریافتی بالاتر از حد مجاز بوده است. دستهای پژوهش مشخص شد که دو مرد در دستگاههای رادیوگرافی پرتو تنهایی دندانپزشکی از لحاظ فنی در اشغال بودن به طوری که میزان پرتوگیری شاغلین این مکتبها چندین برابر حد مجاز بوده است. با توجه به نتایج حاصل به نظر میرسد که عدم رعایت اصول حفاظتی از طرف مراکز ارائه کننده خدمات رادیوگرافی دندان و عدم آگاهی کافی پرسنل این مراکز از خطرات و قوانین مرتبط با اشعه ایکس دلایل اصلی ایجاد مشکلات موجود است. همچنین اصلاح روش نصب لای سربی روی پاراوان مکتبهای دندانپزشکی میتواند در حفظ سلامت شاغلین در این بخش تأثیر شایان داشته باشد.
Keywords:
Authors
نسرین شهابی
کارشناس بهداشت حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی همدان
فرشید قربانی شهنا
عضو هیئت علمی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی همدان
مهدی رکنیان
کارشناس بهداشت حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی همدان
سعیده گودرزی
کارشناس بهداشت حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی همدان