تاثیر مسئولیت پذیری اجتماعی بر عملکرد سازمانی با نقش میانجی فساد اداری (مورد مطالعه: شهرداری منطقه۶) تهران

هدف این پژوهش مطالعه بررسی تاثیر مسئولیت پذیری اجتماعی بر عملکرد سازمانی با نقش میانجی فساد اداری است. برای نیل به این هدف، پس از مطالعه و بررسی یافته های پژوهش های پیشین در قالب مبانی تئوریک تحقیق، چارچوب مورد نظر ارائه شده است. روش پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و از نظر گردآوری داده ها در زمره تحقیقات توصیفی-پیمایشی محسوب شده است. به منظور بررسی میدانی در تحقیق حاضر، از جامعه آماری شامل کارکنان شهرداری منطقه ۶ تهران که تعداد آنها ۵۰۰ نفر است برای نمونه نیز با توجه به فرمول کوکران تعداد ۲۱۷ نفر به عنوان نمونه انتخاب شده است. ابزار گردآوری اطلاعات عالوه بر مطالعات کتابخانه ای، پرسشنامه است که روایی آن با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی و پایایی آن از طریق روش آل فای کرونباخ و پایایی ترکیبی مورد تایید قرار گرفته است. برای تحلیل ابعاد چارچوب مفهومی از روش تحلیل عاملی تاییدی، و همچنین به منظور بررسی میزان روابط میان ابعاد چارچوب تحقیق از رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری (Smart PLS) استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد مسئولیت پذیری اقتصادی بر عملکرد سازمانی با نقش میانجی فساد اداری تاثیر دارد، مسئولیت پذیری قانونی بر عملکرد سازمانی با نقش میانجی فساد اداری تاثیر دارد، مسئولیت پذیری اخلاقی بر عملکرد سازمانی با نقش میانجی فساد اداری تاثیر دارد، مسئولیت پذیری انسان دوستانه بر عملکرد سازمانی با نقش میانجی فساد اداری تاثیر دارد.

Keywords:

مسئولیت پذیری اجتماعی , عملکرد سازمانی , فساد اداری