وضع عوارض توسط شورای اسلامی با بررسی موردی آراء دیوان عدالت اداری و تبیین منابع درآمدی شهرداری ها از طریق مصوبات شورای اسالمی شهرها

هدف از نوشتار حاضر تبیین و توضیح جایگاه شورای اسلامی شهر، قوانین مصوب مجلس شورای اسلامی در مورد عوارض و نگاه دیوان عدالت اداری و آراء صادره از آن در مورد قوانین تعرفهعوارض محلی مصوبات شورای اسلامی شهرها و انطباق آن با اصول مسلم حقوقی مثل » قاعده تسلیط« ، نظم عمومی، اخالق حسنه، تقدم منافع عمومی بر منافع خصوصی و اصول قانون اساسی میباشد. از سال ۱۳۷۵ شمسی با تصویب قانون تشکیالت شورای اسلامی شهر چگونگی وضع عوارض و نحوه وصول آنها در اختیار شوراها قرار گرفت. وصول عوارض در کشور ایران به طور کلی به دو صورت ملی و محلی صورت میگیرد، عوارض ملی به کلیه عوارضی گفته میشود که مرجع برقراری آن شورای شهر نبوده و قانونگذار صالحیت برقراری آن را تعیین نموده است، اما تعیین عوارض محلی به عهده شوراهای اسلامی شهر بوده و شوراها در حقیقت هم چون پارلمان محلی با وضع قانون تعرفه عوارض محلی که طی فرایندی به تصویب فرمانداری شهرها میرسد، منابع وصول آن را مشخص مینمایند.

Keywords:

عوارض محلی , شورای اسلامی شهر , اصول حقوق اداری , دیوان عدالت اداری