ارزیابی شورش مسلحانه مردم بنگالدش ۱۹۷۱ در پرتو حقوق بین الملل

این مقاله به بررسی شورش مسلحانه مردم بنگالدش در سال ۱۹۷۱ از منظر حقوق بین الملل می پردازد. فرضیه اصلی این پژوهش این است که شورش مسلحانه بنگالدش نه تنها یک مبارزه برای استقلال ملی بود، بلکه به عنوان نقطه عطفی در توسعه اصول حقوق بین الملل، به ویژه در زمینه حق تعیین سرنوشت و حمایت از حقوق بشر عمل کرد. روش تحقیق به کار رفته در این مقاله تحلیلی-توصیفی است که با استفاده از منابع تاریخی، حقوقی و بین المللی به بررسی قوانین و کنوانسیون های مرتبط، از جمله منشور سازمان ملل متحد و کنوانسیون های ژنو، پرداخته شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که این شورش تاثیر عمیقی بر تقویت مفهوم مداخله بشردوستانه و حفاظت از حقوق بشر در حقوق بین الملل داشته است. نوآوری این پژوهش در تحلیل تاثیر مواد و کنوانسیون های حقوق بین الملل بر فرایند استقلال بنگالدش و تبیین نقش آن ها در تقویت حقوق بشری و اصول حق تعیین سرنوشت نهفته است.

Keywords:

شورش مسلحانه بنگالدش , حقوق بین الملل , حق تعیین سرنوشت , حقوق بشر , منشور سازمان ملل متحد