مقایسه اثربخشی درمان شناختی-رفتاری و درمان مبتنی بر شفقت بر تحمل پریشانی در زنان مبتلا به پسوریازیس

مقدمه: پسوریازیس یک بیماری التهابی مزمن پوستی است که با سطوح بالای استرس و تاثیر منفی قابل توجهی بر کیفیت زندگی و تحمل پریشانی بیماران همراه است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان شناختی-رفتاری و درمان مبتنی بر شفقت بر تحمل پریشانی در زنان مبتلا به پسوریازیس بود. روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری ۲ ماهه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان مبتلا به پسوریازیس شهر تهران در پاییز سال ۱۴۰۳ بودند. تعداد ۴۵ نفر بیمار  به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی(۱۵ نفر در درمان شناختی-رفتاری و ۱۵ نفر گروه درمان مبتنی بر شفقت) و یک گروه کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. سپس گروه ­ آزمایش اول تحت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه­ای درمان شناختی-رفتاری و گروه آزمایش دوم تحت۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه­ای درمان مبتنی بر شفقت قرار گرفتند. از مقیاس تحمل پریشانی(DTS) Simons & Gaher به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. برای تحلیل داده­های به دست آمده از تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن­فرونی استفاده شد. نرم افزار تحلیل داده­ها SPSS نسخه ۲۸ بود. یافته­ ها: نتایج نشان داد هر دو مداخله مذکور در مرحله پس آزمون و پیگیری اثربخشی معناداری بر تحمل پریشانی داشته است (۰۵/۰>P). همچنین نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت اثربخشی بیشتری نسبت به درمان شناختی-رفتاری بر بهبود تحمل پریشانی دارد (۰۵/۰>P). نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، میتوان گفت که درمان شناختی-رفتاری و درمان مبتنی بر شفقت میتوانند به عنوان شیوههای درمانی مناسب برای بهبود تحمل پریشانی در زنان مبتلا به پسوریازیس در مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی به کار برده شوند و تقدم استفاده در بهبود تحمل پریشانی زنان مبتلا به پسوریازیس با درمان مبتنی بر شفقت است.

Keywords:

cognitive-behavioral therapy , compassion-focused therapy , distress tolerance , psoriasis , women. , پسوریازیس , تحمل پریشانی , درمان شناختی-رفتاری , درمان مبتنی بر شفقت , زنان.