تبیین اصول طراحی فضاهای حمایتی کودکان کار در راستای ارتقا میزان خلاقیت با معماری سبز

بررسی مطالعات موردی جهانی نشان داد که پروژه هایی نظیر مدارس پایدار، باغ های آموزشی، مزارع شهری، و فضاهای سبز چندمنظوره توانسته اند به طور موثر موجب افزایش فرصت های آموزشی، کاهش آسیب های اجتماعی و ایجاد اشتغال پایدار برای کودکان کار شوند. در برخی از کشورها، مدل های موفقی از مدارس سبز و برنامه های کارآفرینی محیط زیستی اجرا شده است که نتایج مثبتی از جمله کاهش نرخ ترک تحصیل، بهبود سلامت روانی و افزایش تعاملات اجتماعی کودکان کار را به همراه داشته است. معمار یک مربی است و بعد از پدر و مادر، اولین مربی کودک است، تعلیم و تربیت او از طریق اشکال ساخته شده بدست او، که محیط اطراف کودک را تشکیل می دهد، منتقل می شوند و به همین دلیل ارتباط میان کودک، معماری و فضا در بطن مساله انسانی کردن تمدن قرار دارد؛ لذا روش تحقیق شامل تجزیه و تحلیل ادبیات و نمونه های طراحی معماری، مقایسه و نظام مندی و ارزیابی طرح های معماری بر اساس معیارهای از پیش تعریف شده است. در پژوهش حاضر روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده، جمع آوری اطلاعات از طریق منابع کتابخانه ای، الکترونیکی و میدانی می باشد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که «تنوع، سرزندگی، شادابی و ایجاد هیجان روحی و فکری»، «تماس مستقیم با محیط های بیرونی سالم»، «حس تعلق و وابستگی با فضا»، «التفات به ایمنی فضاها و محوطه های بازی» و «رویکرد بازی به مثابه یادگیری» از مهمترین مولفه های طراحی برای افزایش خلاقیت در کودکان و حس توسعه روابط جمعی و زیست پذیری سالم آنها در طراحی معماری است.

Keywords:

طراحی فضاهای حمایتی , کودکان کار , خلاقیت کودکان و معماری سبز.