علی پژوهان - کارشناس ارشد مدیریت کشاورزی
نوید حبیبی قهفرخی - کارشناس ارشد مدیریت کشاورزی

یکی ازمسائل مهم و کلیدی کهدرکناربرنامه ریزی های کلان و بخشی بایدبطور مستقل به آن پرداخته شود برنامه ریزی امایش سرزمین و برنامه ریزی منطقه ای است برنامه ریزی امایش سرزمین چون بادیدی وسیع و همه جانبه به فضای ملی نگاه می کند کلیه مناطق کشور را با حوصله و دقت ازجهات مختلف مورد مطالعه و شناسایی قرارمیدهد و براساس توانمندی ها قابلیت ها و استعدادهای هرمنطقه باتوجه به یکنواختی و هماهنگی اثرات نتایج عملکردهای ملی آنها درسطح ملی نقش و مسئولیت خاص به مناطق مختلف کشورمحول می کند مهمترین خصوصیت امایش سرزمین جامع نگری دوراندیشی کل گرایی کیفیت گرایی و سازماندهی فضای کشور است هدف امایش سرزمین توزیع بهینه جمعیت و فعالیت درسرزمین است به گونه ای که هرمنطقه متناسب با قابلیت ها نیازها و موقعیت خود ازطیف مناسبی ازفعالیت های اقتصادی و اجتماعی برخوردار باشد و جمعیتی متناسب با توان و ظرفیت اقتصادی خود بپذیرد ضرورت این موضوع به ویژه دربخش کشاورزی باتوجه به وجود انواع نظام های کشاورزی پایداربرخوردار ازویژگیهای مختلف و متنوع برای شراط گوناگون محیطی دوچندان خواهد بود باتوجه به اهمیت موضوع هدف کلی مقاله حاضر که مطالعه کتابخانه ای و برمبنای مرور گسترده منابع ادبیات مرتبط می باشد به نقش امایش سرزمین جهت دستیابی به توسعه نظام های کشاورزی پایدارمی پردازد

آمایش، توسعه، نظام های کشاورزی، پایدار