حسن رحمان پور - کارشناس ارشد جغرافیا_اقلیم در برنامه ریزی محیطی

اگرچه ایران 96 درصد تولید زعفران دنیا را دارد و طی 30 سال گذشته 16.5 برابر تولید افزایش یافته است اما مشکلاتی سر راه این صنعت است که درصورت عدم مدیریت این فرصتها به تهدید تبدیل خواهد شد.نگاهی به روند تغییرات سطح زیر کشت زعفران در سالهای اخیر نشان میدهد کشت این محصول به شدت افزایش یافته است به گونهای که طی 30 سال گذشته سطح زیر کشت این محصول از 425 هکتار در سال 60 به 70 هزار هکتار در سال 90 رسیده که نشان از رشد 16٫5 برابری آن دارد .مزیتهای نسبی کاشت زعفران نسبت به سایر محصولات در بسیاری از مناطق سبب توجه کشاورزان به این محصول شده است. نیاز به آب کم، تطابق با شرایط خرده مالکی و وجود نیروی کار در فصل برداشت محصول از جمله مزایای نسبی است. تحقیقات نشان میدهد بین افزایش سطح زیر کشت زعفران و همینطور میزان وابستگی درآمد سالانه کشاورزان با کمآبی رابطه معنیداری وجود دارد. به طوریکه با کاهش بارندگی و منابع آب مناطق جنوبی خراسان در سالهای اخیر، کشاورزان این مناطق بهکشت زعفران اقبال بیشتری نسبت به محصولات دیگر نشان دادهاند. در بسیاری از این مناطق درآمدهای حاصل از فروش زعفران نقش اساسی در تأمین معیشت مردم منطقه دارد .اقبال روز افزون کشاورزان کشور به این محصول پر منفعت که محدود به استان خراسان نمیشود، مخاطراتی را به همراه دارد که عدم توجه کارشناسی مدیریت تولید، تجارت و صنایع تبدیلی کشاورزی میتواند فرصتهای توسعه این محصول را به چالشی جدی بدل کند.

زعفران،فرصت ها،چالش ها،مدیریت تولید