عبدالرحیم عباسیان - دانشجوی کارشناسی ارشد ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس.
معصومه دارش - دانشآموخته ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان.

امروزه توسعه پایدار حد مطلوبیست که تقریبا تمام کشورهای دنیا برای رسیدن به آن در تلاشند. برای رسیدن به این حد مطلوب بخشهای مختلف جامعه باید درگیر در این امر شوند.یکی از بخشهای مهمی که سهم بسزایی در این کار دارد بخش کشاورزیاست.کشاورزی پایدار با تولید غذای سالم و کافی و با قیمت مناسب میتواند بخش بسیار عظیمی از نیازهای جامعه را برآورده کرده و به داشتن جامعهای سالم کمک شایانی کرده باشدااز طرف دیگر رشد روزافزون جمعیت، موجب نیاز بیشتر بشر به مواد غذایی گردیده که این عامل موجب گسترش تولیدات کشاورزی و تاثیرات سوء بر خاک و منابع پایه شده است. استفاده از کود و سمومدفع آفات علاوه بر آلوده سازی خاک و منابع آب های سطحی و زیرزمینی، باعث فرسایش ژنتیکی و انقراض گونه های جانوری و گیاهی نیز می شود. این فرآیندها، تعادلهای زیست محیطی و بومی را به تدریج بر هم می زند و پیامدهای خطرناکی را در پی دارد..ترویج و آموزش کشاورزی به عنوان یکی از ارکان مهم کشاورزی میتواند با ارائه خدمات درخور و مناسب در رسیدن بهکشاورزی پایدار و در نهایت توسعه پایدار نقش بسیار مفید و اثرگذاری داشته باشد. ترویج کشاورزی در بسیاری از کشورها به لحاظ نمودن تنوع دیدگاهها و دانش بهرهبرداران، سمت وسوی فعالیتهای خود را به سوی پایداری و تقاضا – محوری سوق میدهد.

توسعه، پایداری، کشاورزی، ترویج، آموزش