تغییرات فسفر قابل جذب خاک متأثر از کاربرد نوع و مدیریتهای مختلف بقایای گیاهی در شرایط مزرعه ای

یکی از راهکارهای افزایش حاصلخیزی و باروری خاک، مدیریت صحیح بقایای گیاهی است که امروزه متأسفانه این بقایا به دلیل چرای مفرط، سوزاندن و تعلیف دام از بین رفته و این منبع سودمند عناصر غذایی و ارتقاء دهنده کیفیت خاک نابود میشود. با توجه به اینکهفسفر دومین عنصر محدودکننده رشد برای گیاهان زراعی محسوب میشود، تحقیق حاضر به بررسی تاثیر مدیریتهای مختلف بقایای گیاهی بر میزان فسفر قابل جذب خاک در شرایط مزرعهای می پردازد. در این راستا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کاملاً تصادفی اجرا با پنج تیمار و سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) مخلوط یک درصد بقایا با خاک، 2) مخلوط نیم درصد بقایا با خاک، 3) گذاشتن سطحی بقایا، 4) سوزاندن بقایا و 5) شاهد (بدون افزودن هیچ گونه بقایا) بود. بقایای مورد استفادهدر این تحقیق شامل کاه و کلش جو و بقایای یونجه بود. نتایج حاکی از آن بود که تیمارهای اعمال شده همگی باعث افزایش میزان فسفر قابل جذب نسبت به تیمار شاهد گردید. در این میان، تیمار سوزاندن بقایای یونجه بیشترین میزان افزایش ( 85 درصد نسبت به شاهد) را برای این عنصر نتیجه داد. در مقابل تیمار مخلوط نیم درصد کاه و کلش جو کمترین میزان افزایش (تقریباً 54 درصد) رانسبت به شاهد نشان داد.

Keywords:

مدیریت بقایای گیاهی , فسفر قابل جذب , کاه و کلش جو , بقایای یونجه