نقش خانوادگی و اجتماعی زن مسلماناز منظر انسان شناسی توحیدی

انسان شناسی توحیدی عرصه مباحث نظری است که به صورت غیر مستقیم بر مباحث مطرح در جامعه شناسی -از جمله نحوه ایفای نقش فرد در اجتماع- تاثیر می گذارد. این گونه انسان شناسی، بیشتر بر مبانی جامعه شناسی و همچنین به عنوان ستون اعتقادی فرد، در انتخاب نحوه رفتار و عمل او موثر است.نقش اجتماعی یک موحد در مقایسه با فردی که دیدگاه توحیدی ندارد متفاوت است، بنابراین یک حکیم مسلمان وقتی در منظومه نظری و عملی خود، نقشه مدینه فاضله و جایگاه آحاد افراد جامعه- از جمله زنان- را در آن مدینه ترسیم می نماید، می توان گفت وی نقش خانوادگی و اجتماعی زن مسلمان در انسان شناسی توحیدی را بیان کرده است.حکما ویژگی های زن شایسته را عقل، حیا و عفت برشمرده اند و از طرف دیگر سه عنصر اساسی یک مدیر را حکمت، عفت و شجاعت دانسته اند. قدر مشترک خصایص زن شایسته و یک مدیر، حکمت و عفت است و ویژگی سوم یک مدیر، (شجاعت) از جمله صفات یک زن شایسته محسوب نمی شود. طبیعت زن به گونه ای است که عنصر شجاعت برای وی کمال نیست و به جای آن مهربانی در نهاد اوقرار گرفته است.بنابراین کارکرد طبعی زنان با مهربانی و ایثار گره خورده، با اعمال خشونت که در مدیریت گاهی به آن احتیاج است، سازگاری ندارد. به عنوان نمونه در احکام فقهی نیز جهاد بر زنان واجب نیست. بنا براین برغم آن که مردان و زنان در به دست آوردن کمالات روحانی و رسیدن به مراتب انسانی در مرتبه تجرد در یک درجه قرار دارند ولی به لحاظ تفاوت طبعی، با توجه به مدنی بالطبع بودن انسان، ریاست مدنی در طبیعت زن قرار ندارد و در حکمت عملی، تدبیر منزل را می توان کارکرد و نقش اختصاصی زن دانست.بنابراین تصدی زنان در تمامی مشاغل اجتماعی همسان مردان، با طبیعت آنان سازگار نیست اما پذیرش این نقش در مشاغل و مسئولیت های اجتماعی که اختصاصا به زنان مرتبط است به جهت ضرورت حفظ حیا و عفت آنان، در رفع نیازهای خود در اموری مانند مسائل پزشکی و آموزشی،توجیه پذیر و قابل پذیرش خواهد بود.

Keywords:

نقش , نقش زن , زن مسلمان , انسان شناسی توحیدی