مدل سازی تاثیر موانع فیزیکی بر فرآیند تخلیه جمعیت در شرایط اضطراری: مطالعه ای در شهربازی های سرپوشیده

این مقاله به بررسی و مدل سازی تاثیر موانع فیزیکی بر فرآیند تخلیه جمعیت در شرایط اضطراری در شهربازی های سرپوشیده می پردازد. با توجه به پیچیدگی و تراکم بالای این فضاها، وجود موانع فیزیکی نظیر وسایل بازی، دیوارها و مسیرهای پرپیچ وخم می تواند مانع خروج سریع افراد در مواقع بحرانی شود. برای تحلیل این مسئله، از روش های شبیه سازی مبتنی بر عامل (ABM) استفاده شده تا رفتار افراد و تاثیر چیدمان فضا بر زمان تخلیه مورد بررسی قرار گیرد. سناریوهای مختلف اضطراری، از جمله آتش سوزی و قطع برق، شبیه سازی شده اند تا عوامل موثر بر کارایی تخلیه شناسایی شوند.نتایج این پژوهش نشان می دهد که اصلاح طراحی مسیرهای خروج، حذف موانع غیرضروری و ارائه آموزش های پیشگیرانه می تواند زمان تخلیه را به طور قابل توجهی کاهش دهد. در یکی از سناریوهای مورد بررسی، زمان تخلیه از ۱۷۰.۸ ثانیه به ۱۳۱.۵ ثانیه کاهش یافته که معادل ۲۳.۰۱ درصد بهبود در کارایی تخلیه است. این یافته ها اهمیت توجه به طراحی و چیدمان فضای داخلی در افزایش ایمنی عمومی و کاهش زمان تخلیه در شرایط اضطراری را تاکید می کند. در نهایت، این مطالعه پیشنهاداتی برای بهبود ایمنی و مدیریت ریسک در شهربازی های سرپوشیده ارائه می دهد و تاکید دارد که با اعمال اصلاحات مناسب، می توان به بهبود عملکرد تخلیه در شرایط بحرانی دست یافت.

Keywords:

تخلیه جمعیت , موانع فیزیکی , مدیریت ریسک , شبیه سازی عامل محور , Pathfinder