دستیابی به الگوی کشت ملی وکشاورزی پایدارباتوجه به توابع تولید محصولات مختلف

برخورداری ازکشاورزی پایدارنیازمند بهره برداری بهینه ازمنابع و نهاده های موجوددرکشور به صورت برنامه ریزی شده و هدفمند بادرنظرگرفتن فاکتورهای مختلف تاثیرگذاردرتولید کشاورزی است طرح الگوی کشت محصولات کشاورزی به منظور افزایش عملکرد درواحدسطح ومتمرکز شدن تولیدباتوجه به فرصت ها و تهدیدهای اکوفیزیولوژیکی عوامل تولیدمسائل اقتصادی عوامل فرهنگی و اجتماعی و ... درهرمنطقه و درراستای دستیابی به کشاورزی پایدارمی باشد طراحی این الگو نیازمند شناخت واگاهی ازپتانسیل ها و ظرفیت های تولید درهرمنطقه و نیز کمی کردن توان تولید کشاورزی به منظور امکان برنامه ریزی های بلندمدت است توابع تولید بیانگر رابطه ی موجود بین نهاده ها و عملکردمحصول نهایی می باشند چنین توابع ی درکشاورزی برای تعیین مقدارنهاده های مطلوب و تحلیل و مدیریت ضروری هستند باتوجه به ارزش آب درکشاورزی به عنوان یکی ازمهمترین نهاده ها و پتانسیلهای تولید و محدودیت این منبع مهم و حیاتی و بروز خشکسالی های متناوب درکشورصرفه جویی درمصرف آب و استفاده بهینه ازآب موجود امری ضروری می باشد امروزه تکنیک کم آبیاری یکی ازراه های موثرو عملی است که میتواند حداقل اب مصرفی باعملکردقابل قبول و اقتصادی را تعیین کند اگرمنابع آب محدودباشند و یاهزینه های آب زیادباشد ازبعدتحلیل اقتصادی سودخالص درحداکثر تولید محصول ymax کمتر خواهد بود دراین مقاله سعی شده با بررسی برخی مطالعات انجام شده پیرامون کمی کردن توان تولید و استخراج توابع تولید محصولاتی ازآب بارویکردبررسی تاثیر کم ابیاری باتوجه به اهمیت آن درطرح ریزی الگوی کشت به همراه ارایه پیشنهاداتی دراین خصوص بادرنظرگرفتن محدودیت منابع آب کشورپرداخته شود.

Keywords:

کشاورزی پایدار , الگوی کشت , توابع تولید , کم آبیاری , سیستم های آبیاری , سودخالص