مقایسه زمان تمرکز در یک حوضه طبیعی و شهری (مطالعه موردی: حوضه کن و منطقه 22 شهرداری تهران

زمان تمرکز حوزههای آبخیز مهمترین عامل در انتخاب رگبارهای طرح هر منطقه میباشند و عبارت است از مدت زمانی که آب ازدورترین نقطه حوضه به نقطه خروجی برسد. این زمان از راههای متعددی محاسبه میگردد که پاسخ های متفاوتی نیز دارند که علت آن نادیده گرفتن وضعیت مسیر جریان آب از نظر زبری بستر، پوششگیاهی و ... میباشد. فرمولهای متعددی برای برآورد زمانتمرکز وجود دارد که اکثر آنها بر اساس اطلاعات محدود حوضهها، خاص مناطق تحت مطالعه به دست آمدهاند و کاربرد آنها برای مناطق دیگر که شرایط اقلیم، توپوگرافی و مورفولوژیک متفاوت دارند، با تردید همراه است. لذا با توجه به اهمیت زمانتمرکزدر برآورد سیلاب و تاثیر سیلابها بر اثرات ناشی از آن، مطالعه زمانتمرکزدر پروژهها، امری جدی محسوب میشود. هدف از این تحقیق مقایسه روابط تجربی زمان تمرکز در یک حوضه طبیعی و شهری پس از انتخاب بهترین روش از روشهای برآورد زمان- تمرکز در حوضهها است. جهت برآورد زمانتمرکز واقعی بازههای مورد مطالعه از روش صحرایی مبتنی بر اندازه گیری زمانپیمایشآب است. و انتخاب بهترین روش از روشهای تجربی برآورد زمانتمرکز در حوضه مورد مطالعه، درصد اختلاف مقادیر بدستآمده از روابط تجربی با مقادیر اندازه گیری شده در روش صحرایی تعیین شدهاست. براین اساس در حوضه کن بهترتیب روشهای ماکوس، جیاندوتی و هوانوردی فدرال شرایط ذکر شده را دارا میباشند و منطقه 22 بهترتیب روشهای کالیفرنیا، جیاندوتی، برانسبیویلیامزو چاو دارای شرایط مناسب هستند و جوابهای نسبتا خوبی را ارائه دادند. و همینطور نتایج تحقیق نشان می دهد که تغییرات جزئی میزان شیب بخصوص شیب های کم، تاثیر زیادی بر افزایش زمان تمرکز دارد و با افزایش میزان شیب آبراهه پارامترهایی مثل طول آبراهه برروی زمان تمرکز افزایش می یابد

Keywords:

زمان تمرکز , زمان پیمایش , حوضهکن , منطقه 22 شهرداری تهران