علم و درد دین در اندیشه سنایی

حکیم سنایی غزنوی از شاعران بزرگ ایرانزمین است که در نیمه ی دوم زندگانی اش بعد از تحول روحی و معنوی اش از مدح مظاهر دنیا و دنیاپرستان و سالطین دست برداشت و همواره یادآور می شود که تکامل و تعالی انسان در علم دین و عمل به تعالیم عبادی و اخلاقی دین است. دینداری هم در سیره ی زندگانی و شخصیتی سنایی و هم در آثار و اشعارش جایگاه مهمی دارد. علت همه ی ظلم و غرور و جهل و جاه طلبی و دنیاپرستی انسان ها را در علم راستین نداشتن به دین معرفی می کند. سنایی یک عالم دین است که درد دین دارد و با روش های مختلف اعم از هدایت و تنبیه و رسواکردن عالمان بی عمل و عالم نمایان دینی سعی می کند به مردم تفهیم کند علم دین برای شناخت دین در جهت عمل به آن و تعالی معنوی می باشد نه برای ریا و تظاهر و رسیدن به مطامع دنیایی. در این تحقیق با موضوع علم و درد دین در اندیشه ی سنایی با روش توصیفی-تحلیلی و با مطالعه و بررسی همه ی اشعار سنایی، به تبیین و تحلیل جایگاه دینداری واقعی و وجه تمایز عالمان واقعی دین از عالم نمایان دینی در اندیشه ی سنایی می پردازد.

Keywords:

دین , عالم , سنایی , اندیشه , علم دین , درد دین