بررسی قابلیت ها و تنگناهای به کار گیری مکانیزاسیون در بخش کشاورزی منطقه جیرفت و کهنوج به منظور توسعه پایدار

مکانیزاسیون(Mechanization امروزه به عنوان یکی از عوامل اصلی تحول در بخش کشاورزی محسوب می گردد. استفاده ازماشین و موتور جهت کاهش نیاز به نیروی کارگری و استفاده از بذر اصلاح شده برای به دست آوردن عملکرد محصول بیشترهمراه با مدیریت صحیح، در مکان هایی که کشاورزی اساس فعالیت اقتصادی را شکل می دهد و تأثیری قابل توجه بر دستیابی به توسعه پایدار دارد، یک ضرورت انکار ناپذیر به نظر می رسد. اما با وجود این، هم چنان بسیاری از مناطق ایران با مشکلات متعدد اقتصادی، فنّی، مدیریتی و اجتماعی در این زمینه روبرو می باشند. به همین منظور، این تحقیق با بررسی قابلیت ها و تنگناهای بهکارگیری مکانیزاسیون در بخش کشاورزی منطقه جیرفت و کهنوج به عنوان یکی از قطب های مهم کشاورزی کشور و توضیح مسائل تخصصی عوامل تولید، به طور علمی در تلاش است تا زمینه ی ارتقاء جایگاه مکانیزاسیون در بخش کشاورزی را فراهم آورد و دستیابی به توسعه پایداررا در این مناطق ممکن سازد. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و شیوه های تحقی قمرور متن، منابع و اسناد تصویری در بستر مطالعات کتابخانه ای و همچن ین روش تحقیق موردی ومشاهده در بستر مطالعات میدانی، ابتدا ضمن بررسی ادبیات موضوع مورد پژوهش، به تحلیل یکپارچه منطقه جیرفت و کهنوج پرداخته است و سپس ، قابلیت ها و تنگناهای به کارگیری مکانیزاسیون در بخش کشاورزی را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است. نتایج حاصله از پژوهشنشان می دهد از آن جا که در محدوده ی مورد مطالعه، کشاورزان سهم قابل توجهی از اقتصاد منطقه را به خود اختصاص داده اند؛ بنابراین، با توجه به مفهوم و هدف آرمانی توسعه و پایدارسازی فعالیت های اقتصادی، بایستی راهبردها یی از قبیل: فراهم سازی زمینه های گسترش مکانیزاسیون در منطقه، تشویق بخش خصوصی به سرمایه گذاری منابع مالی در بخش کشاورزی، اعطای وام وتسهیلات بانکی از سوی دولت به کشاورزان، ایجاد مراکز خدمات کشاورزی در سطح منطقه و ایجاد فعالیت های جنبی برای جذب نیروی کار اضافی مد نظر قرار گیرد.

Keywords:

مکانیزاسیون , کشاورزی , منطقه جیرفت و کهنوج , توسعه , توسعه پایدار