مهتاب احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیک و حفاظت خاک،دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
محمد طاهر نظامی - استاد یار دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
علی اصغر هاشمی - مرکز تحقیقات منابع طبیعی و امور دام استان سمنان
شاپور حاجیان تازه آبادی - کارشناس ارشد مسول آبخیزداری سازمان جنگل ها و مراتع

در دهه های اخیر افزایش جمعیت انسان بر روی کره زمین،نیاز به تولیدات کشاورزی و دامی به صورت هشدار دهنده ای افزایش یافته و موجب استفاده زیاد و غیر اصولی از منابع طبیعی از جمله آب و خاک،بدون توجه به قابلیت و توان تولید آنها و نهایتا موجب تخریب شدید آنها گردیده است.فرسایش پذیری بیان کیفی و کمی حساسیت ذاتی یک خاک معین به جدا شدن و انتقال توسط باران و رواناب می باشد.در تحقیق حاضر با استفاده از نموگراف ویشمایر و معادله مربوطه،وضعیت فرسایش پذیری خاک های منطقه زیدشت استان البرز از نظر میزان رس،شن و شن خیلی ریز در کاربری های اراضی مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت.ابتدا سه کلاس شیب8_3 ،18_8 ، 40_18 درصد در واحد های کاربری ارضی شامل مرتع،کشت دیم،کشت آبی انتخاب و نمونه های خاک با سه تکرار جمع آوری گردید.نمونه های جهت بررسی دانه بندی و بافت خاک مورد استفاده قرار گرفتند.به طور کلی نتایج حاکی از ایناست که رس و شن معمولا فرسایش پذیری خاک را کاهش می دهند.ذرات رسی به دلیل خاصیت چسبندگی ذرات باعث کاهش میزان فرسایش پذیری در کاربری مرتع در شیب های پایین گردید.ذرات شن به دلیل درشتی و افزایش نفوذ پذیری باعث کاهش میزان فرسایش پذیری خاک در شیب های بالاتر کاربری کشت دیم می شود.ذرات سیلت به دلیل عدم چسبندگی فرسایش پذیری را افزایش می دهد که در کاربری کشت آبی این حالت بیشتر شده.

فرسایش،بافت خاک،فرسایش پذیری،کاربری اراضی،استان البرز