بهاره ذاکری - گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی دانشگاه تهران
محمود ترابی انگجی - گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی دانشگاه تهران
هما عاصم پور - دانشکده مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

پلی‌پروپیلن به دلیل دارا بودن خواص چون فرآیند‌پذیری آسان، سختی بالا، دانسیته و قیمت پایین از جچمله پلیمرهای پرمصرف است. در کنار این مزایا، مقاومت حرارتی پایین این پلیمر کاربرد آن را در برخی موارد محدود کرده است. تلاشهایی زیادی برای بهبود خواص حرارتی پلیمرها از جمله پلی‌پروپیلن صورت گرفته است. نتایج تحقیقات اخیر نیز نشان می‌دهد، ایجاد ساختار نانوکامپوزیتی می‌تواند بر روی خواص حرارتی پلیمر تأثیرگذار باشد. در این مقاله رفتار حرارتی نانوکامپیوزیت پلی‌پروپیلن بررسی شده و ضمناً‌اثر حضور همزمان ذرات نانومتری خاک اصلاح شده (OMMT) و دو ترکیب دیگر (دکابرمودی فنیل اکساید DB و اکسید آنتیموآن AO) بر روی رفتار حرارتی پلی پروپیلن مورد مطالعه قرار گرفته است. برای بررسی ساختار نانوکامپوزیت از روش پراکنش اشعه ایکس (XRD) و به منظور آنالیز حرارتی نمونه‌ها از ترمال گراویمتری (TGA) استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد، افزودن ذرات نانومتری خاک و تشکیل ساختار نانوکامپوزیتی باعث افزایش پایداری حرارتی شده و به عبارت دیگر باعث کند شدن روند تخریب حرارتی می‌گردد. با افزایش درصد خاک (حداکثر 5%) میزان پایداری حرارتی نمونه‌ها نیز افزایش می‌یابد. همچنین هنگامی که از ذرات نانومتری خاک اصلاح شده و DB/AO همزمان درون سیستم استفاده می‌شود، به دلیل اثر تقویت‌کنندگی OMMT و DB/AO مقاومت حرارتی به صورت قابل توجهی افزایش می‌یابد.

نانوکامپوزیت‌، پایداری حرارتی، ترمال گراویمتری