غلامرضا بردبار - استادیاردانشگاه یزد
آرزو مشکلانی - دانشجوی کارشناسی ارشدمدیریت
مهدی ابوالقاسمی - دانشجوی کارشناسی ارشدمدیریت

در جوامع امروزی دانشگاه ها و نهادهای آموزشی یکی از ارکان اصلی پیشرفت می باشند که عدم کارایی آنها موجب کند شدن پیشرفت جوامع خواهد شد؛ از طرف دیگر نقش پر رنگ و مؤثر اساتید و مربیان در این نهادهای آموزشی بر هیچ کس پوشیده نیست. پر واضح است که اگر اساتید دانشگاه ها از مهارت و آموزش های لازم و کافی برخوردار باشند، کارایی این نهادها به حداکثر خود خواهد رسید. از آن جایی که اجرای برنامه های آموزشی مفید برای اساتید دانشگاهی هزینه بر است و با توجه به محدودیت منابع مالی دانشگاه ها و وقت اساتید، شناسایی مهمترین نیاز های آموزشی آنان اهمیت زیادی دارد.در این مطالعه نیاز های آموزشی، حاصل مطالعات کتابخانه ای و انجام مصاحبه های نیمه ساختار یافته با خبرگان امر است که در نهایت، هفت نیاز آموزشی مشخص گردید. در این پژوهش ابتدا با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) به اولویت بندی نیاز های آموزشی اساتید پرداخته شد و با بهره گیری از نظر 20 تن از خبرگان دانشگاهی، این نیازهای آموزشی اولویت بندی شدند. پس از مشخص شدن مهم ترین نیازهای آموزشی، از مدل گسترش عملکرد کیفیت (QFD) بهره گرفته شد تا راهکارهای مؤثر جهت پاسخگویی به این نیازها مشخص گردد. در این راستا از نظر 10 خبره و نرم افزار QFD 2000 بهره گرفته شد که در نهایت راهکارهای 1- برگزاری کلاس های منظم آموزشی توسط دفتر نظارت و ارزیابی اساتید 2- قرار دادن شرط شرکت در کلاس های آموزشی بدو خدمت و ضمن خدمت به عنوان یکی از شرایط جذب اعضای هیات علمی و 3- برگزاری کارگاه های آموزشی مبنی بر مطالعه ی موردی و کار گروهی، به عنوان مؤثرترین راهکارها مشخص گردید.

اعضای هیات علمی، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی، گسترش عملکرد کیفیت، نیازسنجی آموزشی