مطالعه اجتماع محور موانع سازمانی و سیاستی بهبود خدمات شهرداری تهران در زمینه سلامت افراد دارای معلولیت

مقدمه: تا کنون اغلب مطالعات در زمینه افراد دارای معلولیت متمرکز بر مناسب سازی اماکن و مسیرها بوده است. این مقاله به مطالعه خدمات شهرداری تهران در حوزه سلامت افراد دارای معلولیت می پردازد. روش: با توجه به رویکرد اجتماع محور و ذی نفع محور این پژوهش، روش تحقیق آن مبتنی بر رویکرد کیفی و شیوه گرد آوری داده ها مصاحبه های عمیق بر اساس نمونه گیری هدفمند ذی نفعان این حوزه و شیوه تحلیل داده ها تحلیل مضمون بوده است. یافته ها: یافته های پژوهش از یک سو حاکی از مشکلات خدمت رسانی شهرداری تهران در زمینه سلامت افراد دارای معلولیت بود؛ مشکلاتی از قبیل ابهام در تعریف، عدم اطلاع رسانی، و محدود شدن برنامه ها به مراجعان، فقدان خدمات مشخص برای افراد دارای معلولیت در خانه های سلامت، مقطعی بودن برنامه ها، و عدم مناسب بودن ساختمان ها. همچنین موانع سازمانی و سیاستی بهبود خدمات عبارتند از فقدان آگاهی بخشی مستمر و تکمیل پایگاه های اطلاعاتی، بی توجهی به مسائل و نیازهای متفاوت محلی، تمرکز بر سیاست های خودگردانی، شخص محوری، و مناسک گرایی.نتیجه گیری: مطالعه اجتماع محور و ذی نفع محور از این نظر مهم است که می تواند علاوه بر احصای مشکلات به منظور ارائه پیشنهادهای بهبود توسط خود ذی نفعان نیز به کار گرفته شود. شهرداری تهران به عنوان بهره مندترین سازمان شهری در ایران، و به عنوان پیچیده ترین نهاد شهری آراسته به انواع و اقسام ضمائم نهادی، شبکه ای، منطقه ای و زیرسازمانی، همچنان از اقسامی از ناکارآمدی سیاست گذارانه و مدیریتی در زمینه خدمت رسانی به افراد دارای معلولیت رنج می برد که در اوصاف نهادهای شهری مناطق کم برخوردار کشور نیز نمی گنجد. بنابراین خروجی های مقاله حاضر می توانند به شهرداری تهران کمک کنند که تا حدی از آن ناکارآمدی ها بکاهد.

Keywords:

معلولان , سلامت اجتماعی , ناتوانی , توانبخشی اجتماع محور , ذی نفعان