ارزیابی کارآیی غشاهای نانوساختار زئولیتی در جداسازی هیدروکربنهای خطی و غیرخطی با استفاده از مدلهای نظری جذب و نفوذ

جداسازی هیدروکربنهای خطی و شاخه‌دار یکی از مسائل مهم در صنایع پالایشگاهی و نفت می‌باشد. فرآیندهای غشایی دارای توانایی بالایی در جداسازی این ترکیبات دارند. غشاهای با لایه‌رویی زئولیتی به دلیل استحکام مکانیکی، مقاومت حرارتی بالا و کریستالهای نانوساختار خود جایگاه ویژه‌ای در جداسازی این ترکیبات دارند. بررسی‌های انجام شده در این تحقیق نشان داد که در ارزیابی کارآیی این غشاها مکانیزمهای جذب و نفوذ اجزاء داخل شبکه زئولیت باید مورد توجه قرار گیرند. در این نوع غشاها،‌جذب اجزاء خالص و سیستم‌های چندجزئی به ترتیب از مدل لانگمور و نظریه‌های IAS و RAS تبعیت می‌کنند و نفوذ داخل شبکه زئولیت را می‌توان با استفاده از معادلات استفان ماکسول بررسی کرد. نتایج به دست آمده نشان داد که استفاده از مدلهای نظری جذب و نفوذ با نتایج تجربی تطابق خوبی نشان می‌دهد.

Keywords:

جداسازی هیدروکربنها , تئوریهای جذب , تئوری نفوذ استفان ـ ماکسول , غشای زئولیتی