تعادل دین و سیاست در چارچوب مردمسالاری دینی

مردمسالاری دینی الگویی خاص از حکمرانی در نظامهای اسلامی است که تلاش می کند مشروعیت نظام را بر اساس آموزه های دینی تامین کرده و آن را با پذیرش و حمایت عمومی مردم هماهنگ سازد. با توجه به این که دین به عنوان منبع مشروعیت بخشی به حاکمیت و سیاست، نقشی کلیدی در هدایت اخلاقی و معنوی جامعه ایفا می کند. در این نظامها، مشروعیت سیاسی از ترکیب دو عنصر 'مقبولیت مردمی' و 'مشروعیت دینی' حاصل می شود. هرچند این ترکیب می تواند چالش هایی را در توازن میان خواست عمومی و نظارت دینی ایجاد کند، اما تعیین مرزهای مسئولیت و شفاف سازی روابط میان نهادهای دینی و سیاسی می تواند از تضاد احتمالی جلوگیری کرده و نظام را به سمت پایداری هدایت کند. این پژوهش، راهکارهایی برای ایجاد تعامل سازنده میان مشروعیت دینی و مقبولیت مردمی ارائه می دهد، از جمله شفافیت، پاسخگویی، تقویت مشارکت عمومی، و تفکیک مسئولیت های اجرایی و نظارتی. همچنین، بر ضرورت گفت وگو و همکاری میان نهادهای دینی و سیاسی برای افزایش کارآمدی و حفظ اصول اسلامی و ارزش های مردمسالاری تاکید شده است. دستیابی به تعادل پایدار میان این دو جنبه، ضامن تحقق حکمرانی عادلانه، مشارکت محور و مبتنی بر اصول اسلامی است.

Keywords:

مردم سالاری دینی , مشروعیت دینی , مقبولیت مردمی , تعادل دین و سیاست