Fatemeh Fazlali - Farhangiyan university-Pardis Nasibeh

سالهاست که تدریس می کنم و دراین سالها ارزشیابی جز جدانشدنی تدریس ام بوده است درارزشیابی ملاک سنجش نمره بوده است و بیشتر اوقات نمره ی 20 نه تنها داهنش اموزان را براساس نمره سنجیده ام بلکه خود م هم به عنوان یک معلم براساس کمیت سنجیدهشده اند به عبارتدیگر براساس درصد قبولی دانش اموزان اگرمیانگین قبولی کلاس بالا بود حاکی ازآن بود که معلم خوبی بودم درحالیکه معیار سنجش کارمعلمین باید مشاهده کلاس توسط یک متخصص باشد و انی متخصص بتواند روش تدریس معلم را مورد تجزیه و تحلیل و ارزیابی قرار دهد به هرحال تنها راه شنخت دانش اموزان نمره بوده هرکس که نمره 20 می اورد دانش اموزی باهوش زرنگ تلقی میشد و هرکس که نمره پایین می گرفت برچسب دانش اموز ضعیف کم هوش را برخود داشت با این شیوه عده ای را درسنخوان می انگاشتیم و برآنان انگ می زدیم و درموردآنها قضاوت های نادرست می کردیم درحالیکه درطول تاریخ افراد بزرگی مثل ادیسون واینشتن را دیده ایم که درمدرسه افراد زرنگی نبوده اند. با انجام این پژوه شدریافته ام که صرف گرفتن نمره 20 و معدل بالا نشانه یادگیری نیست و باید یادگرفتن مههم باشد و چنانچه ارزشیابی به یادگیری منجر شود یادگیری پایدار و موفق خواهد بود و هدف فراگیران میشود