بررسی فیزیولوژی - فارماکودینامیک فرآورده های گیاهی در درمان لیکن پلان دهانی

در بررسی فیتوشیمیایی گیاهان، ترکیبات بیولوژیکی موسیالژی، کورکومین و فالونوئیدی موجود در عصارهی ساقه، برگ و ریشه ی گیاهان زردچوبه، دارچین، آلوئه ورا، آشواگاندا، انار، گل مخروطی، پونه (نعناع فلفلی) و گل میخک دارای خواص ضدمیکروبی، ضد سرطانی، ضدالتهابی، ضدعفونی کنندگی، آنتیاکسیدانی و تسکین کنندگی هستند و قادر به مهار سنتز پروستاگالندین های التهابی آشکار میباشند. با دلیل مشخص نبودن اتیوپاتوژنز دقیق لیکن پالندهانی (OLP : Oral Lichen Planus) واستقبال علم دندانپزشکی و پزشکی به بهره برداری از خواص درمانی گیاهان دارویی، به دلیل مقرون به صرفه بودن و اثربخشی دارویی، سازگاری، غیرسمی بودن، مطالعه حاضر با استفاده از پایگاههای داده به بررسی و ارزیابی رویکردهای گیاهی در درمان بیماری OLP پرداخته است. در بررسی فیزیولوژیک ی این ناهنجاری خود ایمن، منشا آن تنظیم ناقص سیستم ایمنی در نظر گرفته میشود و مشاهده شد ضایعات بافتی به وجود آمده در غشاهای مخاط باکال، زبان و لثه با واسطهی سلولی T، به علت self-perpetuating و فرسایشی بودن با درد و سوزش شدیدی همراه هستند که عامل پر خطر و پیش سرطانی بالقوه محسوب میشدند. کورتیکواستروئیدها رویکرد اصلی و پایه در درمان OLP بودند اما دارای عوارض جانبی، جدی هستند. مطالعهی حاضر با بررسی خواص دارویی مشتقات گیاهان مذکور درزمینه ی طب دهان، جهت کا هش التهاب بافت مخاطی دهان و مهار کردن سیستم ایمنی، بیان میکند درمانهای گیاهی موضعی و سیستمیک زودهنگام در درمان OLP، میتواند اثر مطلوبی د اشته و ترکیب کورکومین با تریامسینولون استونید به طور بالقوه میتواند اثربخشی درمان را برای عالئم لیکن پالن دهانی در مقایسه با تریامسینولون استونید به تنهایی افزایش دهد.

Keywords:

بیماریهای خود ایمنی , درمان گیاهی , کاهش التهاب , لیکن پالندهانی (OLP)