بررسی نقش آموزش و پرورش با رویکردی دیجیتال در توسعه پایدار و حفظ محیط زیست

در دنیای امروز، فناوریهای دیجیتال مانند واقعیت افزوده (AR)، واقعیت مجازی (VR)، و هوش مصنوعی (AI) به عنوان ابزارهایی نوین در آموزش و پرورش، می تواند نقش مهمی در توسعه پایدار و حفظ محیط زیست ایفا کند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر این فناوریها بر آگاهی و آموزش زیست محیطی و مشارکت در حفظ منابع طبیعی انجام شده است. جامعه آماری ۳۰۰ نفر از دانش آموزان و ۵۰ نفر از معلمان در شهر شیراز است که این تعداد با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای ۱۰۰ نفر با هدف دستیابی به تنوع کافی در نظرات و قابلیت تعمیم پذیری نتایج به کل جامعه آماری به عنوان نمونه تعیین شده است. داده ها از طریق پرسشنامه ای محقق ساخته بر اساس چهار محور AR، VR، AI و توسعه پایدار جمع آوری و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی، همبستگی اسپیرمن، و رگرسیون خطی چندگانه تحلیل شدند که از نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج نشان داد که فناوری واقعیت مجازی (VR) با ضریب تاثیر، بیشترین تاثیر مثبت را بر توسعه پایدار دارد، در حالی که واقعیت افزوده (AR) تاثیری مثبت ولی ضعیف و هوش مصنوعی (AI) تاثیری منفی جزئی بر این فرآیند داشته اند. همچنین آزمون های نرمالیتی تایید کردند که بسیاری از داده ها دارای توزیع غیرنرمال بوده و تحلیل های ناپارامتریک ضرورت دارند. بر اساس یافته ها، فناوریهای دیجیتال، به ویژه واقعیت مجازی (VR)، می توانند به طور قابل توجهی تعامل، تجربه یادگیری و انگیزه برای حفظ محیط زیست را افزایش دهند. پیشنهاد می شود از این فناوریها در طراحی محتوای آموزشی نوآورانه و برنامه های مرتبط با توسعه پایدار بهره گرفته شود.

Keywords:

واقعیت افزوده , واقعیت مجازی , هوش مصنوعی , آموزش دیجیتال , توسعه پایدار , محیط زیست