علی فاضل یزدی

انرژی به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تولید و هم چنین به عنوان یکی از ضروری ترین محصولات نهایی، جایگاه ویژه ای در رشد و توسعه ی اقتصادی کشور داراست. امروزه با توجه به رشد و اهمیت مصرف انرژی در بخش های مختلف اقتصادی، بررسی عملکرد آن بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق سعی بر آن است با استفاده از یکی از تکنیکهای ناپارامتریک تحت عنوان تکنیک تحلیل پوششی دادهها، عملکرد مصرف انرژی ایران طی سالهای 1387-1357 مورد ارزیابی قرار بگیرد. در اولین مرحله با مطالعه گسترده ادبیات تحقیق، شاخصهای ورودی و خروجی موثر بر ارزیابی کارایی مصرف انرژی شناسایی و در مرحله بعد با مراجعه به پایگاه آماری موسسه مطالعات بین المللی انرژی، اطلاعات دوره زمانی مربوط به آن ها گردآوری شد. لازم به ذکر است که برای تحلیل کارایی نسبی مصرف انرژی، هر یک از سال های مورد بررسی را به عنوان یک واحد تصمیم گیری و از چهار شاخص ورودی و یک شاخص خروجی برای مدل های تحلیل پوششی داده ها استفاده شد. نتایج حاصل از کاربست چنین مدلی حاکی از آن است که، مصرف انرژی در کشور طی بازه زمانی مورد نظر، در سال های 1357 و 1359 و 1360 و 1384 و 1385 و 1386 و 1387 از کارایی حداکثری برخوردار بوده است.

مصرف انرژی، تحلیل پوششی داده ها، ارزیابی کارایی متقاطع، رشد و توسعه اقتصادی