میلاد مرادی بیستونی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور

انرژی و محیط زیست دو واژه ای هستند که در دهه های اخیر موضوع اصلی مباحث،مجامع علمی و حتی جنگها بوده اند.طی سالیان اخیر مطالعات زیادی پیرامون کاهش مصرف انرژی از یک سو و حفظ محیط زیست،استفاده ی بهینه از زمین و حرکت به سوی توسعه ی پایدار از سوی دیگر انجام گرفته است.حال آنکه در سبز ساختن مواجه هستیم با تجمیع مباحث فوق به گونه ای که مصرف بهینه ی انرژی و حفظ محیط زیست،همزمان در بنای سبز تجلی میابد.در نوشتار حاضر سعی بر آن بوده است که با بررسی چگونگی حرکت بشر به سوی پایداری و سبز ساختن گذری داشته باشیم بر مسیر نیل جامعه ی جهانی به نقطه ی کنونی و ارائه دادن تصویری واضح از آینده ی این سیر تحول.همچنین سعی شده با بررسی آثار مثبت اینگونه توسعه بیان کنیم که چگونه سبز ساختن هم معنی میگردد با اقلیمی ساختن،اقتصادی ساختن و فردایی ساختن،اینجاست که به یکی از مهمترین خواستگاه های دنیای امروزی دست میابیم که همانا چند عملکردگرایی است.علاوه بر آن تلاشی شده برای ارایه ی راه کارهایی درجهت عینیت بخشیدن به تلاشهای علمی انجام شده در این راستا،چرا که با وجود وسعت پژوهشهای انجام شده و اهمیت ساختمان سبز به عنوان عاملی چند عملکردی،شاهد آن هستیم که حاصل اکثر این پژوهشها بصورت تئوری باقی مانده و کمتر به شکل نتایج عملی عینیت یافته.در این نوشتار سعی شده راه کارهایی ارائه گردد در جهت حرکت به سوی جوامعی با مصرف بهینه ی انرژی و توسعه ی پایدار.

مصرف بهینه ی انرژی، سبز ساختن،توسعه ی پایدار،چند عملکرد گرایی