ارزیابی و تدوین دستورالعمل و فرآیند برنامه ریزی و طراحی شهری مبتنی بر رهیافت کارآیی انرژی در شهر

جهان با مصرف زیاد از حد انرژی روبروست. لذا بهره وری مناسب مصرف انرژی در شهرها از جمله ضرورتهای توسعه آتی بشمار می آید. ضرورت کاهش انرژی در شهرها می تواند بعنوان یکی از زمینه های موضوعی مطرح در برنامه ریزی فصایی شهری بشمار آید. این گرایش شرایط جدیدی را برای شهرها بوجود می آورد که خود یکی از پایه های اصلی آن چیزی است که به عنوان شهرگرایی نوین (که تاکید آن بر هماهنگی بین کاربری) زمین و حمل و نقل، بخصوص دسترسی مناسب پیاده، دوچرخه و حمل و نقل عمومی به خدمات جهت کاهش آلودگی های محیط زیست و دستیابی به پایداری شهری میباشد) شناخته شده است. یکی از ابزارهای مهم توسعه شهری بصورت کارا، توجه به اصول حمل و نقل و دسترسی می باشد که تاکید آن بر بهینه سازی مصرف انرژی، با تمرکز بر حمل و نقل عمومی، پیاده، دوچرخه و حداقل استفاده از اتومبیل شخصی است. علاوه بر بخش حمل و نقل و دسترسی سایر زمینه های کالبدی و غیر کالبدی نیز از جمله عناصر تاثیر گذار بر برنامه ریزی مبتنی بر کارایی انرژی بشمار می آیند. بر این اساس هدف از این تحقیق عبارت است از دستیابی به الگوی برنامه ریزی شهری یکپارچه حاصل از تلفیق اصول بهره وری مناسب انرژی که در ارتباط و همگام با فرآیند برنامه ریزی شهری امکان دستیابی به کارایی انرژی را در شهر فراهم می آورد. فرآیند مقاله نیز علاوه بر مطالعات مبانی نظری مربوط به کارایی انرژی، دستیابی به جمع بندی و تلفیق اصول بر مبنایی تحلیل کیفی عناصر می باشد.

Keywords:

کارایی انرژی , دستورالعمل طراحی و برنامه ریزی شهری , برنامه ریزی استراتژیک , پایداری شهری