بررسی معماری سبز و نقش آن در بهینه سازی مصرف انرژی در نقد آثاری چند از طراحی سبز

در سالهای اخیر مقالات بسیاری در زمینه معماری سبز و اصول آن توسط محققان مختلف در سراسر دنیا به رشته تحریر در آمده است ، و اغلب آنها موضوعاتی را در زمینه تشویق طراحان به حفاظت از انرژی و در نظر گرفتن ویژگی های محلی و بومی مکان به کار برده اند . معماری سبز برخاسته از معماری پایدار و توسعه پایدار بوده که این نیز ناشی از نیاز انسان امروز در مقابل پیامدهای سوء جهان صنعتی حاضر است . طراحی سبز یک مفهوم کلی در مبحث طراحی است که دامنه گسترده ای را شامل می شود و از اواخر دهه 80 ظهور کرده است و یک موج بین المللی به طرفداری از موضوعات زیست محیطی است . تحقیقات اخیر نشان می دهد که ساختمان های سبز منجر به افزایش استفاده موثر از انرژی و منابع طبیعی می شوند و این افزایش بازدهی بطور مستقیم منجر به سودهای اقتصادی قابل توجهی می شود . ساختمان های سبز میزان ضرر و زیان محیطی را کاهش می دهند ، در ساختمان های سبز بهره وری از انرژی در اولویت قرار داده شده و بیشترین تاثیر اقتصادی ساختمان های سبز از مزایای بازدهی انرژی و بهره وری محیطی است . اصول اصلی در ساختمان های سبز عبارت است از 1- سلامت وکیفیت محیط 2- بیشترین بازدهی انرژی و ذخیره آن -3 تفکر مبنی بر استفاده حد اکثر از منابع طبیعی در این مقاله پس از توضیح در مورد معماری سبز ، اهداف و اصول جهانی آن مبنی بر حفظ و نگهداشت انرژی به بررسی نمونه های ساخته شده از ساختمان های سبز و تحلیل و نقد آن ها در چگونگی مصرف انرژی می پردازیم و در پایان به نتیجه گیری نهایی در مورد میزان بازدهی انرژی خواهیم رسید .

Keywords:

توسعه پایدار , معماری سبز , , مصرف انرژی