اسماعیل مرادی کوچی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته علوم محیط زیست دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
جلال ولی الهی - گروه علوم محیط زیست دانشگاه تریبت دبیر شهید رجایی لویزان – تهران – ایران

رودخانه ها شریان های حیات روی زمین هستند و همان گونه که رگ ها خون را در بدن یک موجود زنده به گردش در می آورند رودخانه ها به مثابه رگ های زمین ،چرخه حیات را در گستره آن می گسترانند.سدسازی ناپایدار کفه ترازوی تعادل در رودخانه را به نفع بالادست آن ناعادلانه به هم زده و منجر به برهم خوردن تعادل اکولوژیک، بی بر وبار شدن صدها کیلومتر پائین دست،نابودی تالاب ها، نابودی تنوعزیستی، نابودی پوشش گیاهی و جنگلی ، گسترش بیابان و طوفان و پراکنش ریز گردها می گردد. رودهای جهان هم اکنون با بیش از 40000 (چهل هزار) سد مسدود شده اند که به جز 5 هزار تای آن ها بقیههمگی در 50 سال اخیر ساخته شده اند. سدسازی یکی از عرصه های پیشتاز در کشور ایران در دهه های اخیر بوده است .در دهه های اخیر 100 سد بزرگ دراین کشور احداث شده و قرار است در سالهای آیندهسدهای جدید دیگری نیز در ایران احداث شود. تنها در حوزه زاگرس 30 سد بزرگ مورد بهره برداری قرار گرفته است.یکی از این سدها،سد درودزن است که در شمال شرق شهر شیراز بر رود کر احداث شدهاست.گر چه این سد نقش حیاتی در تأمین آب شرب شهر شیراز و همچنین آب مورد نیاز زمین های کشاورزی زیر دست را دارد،اما بی توجهی ونادیده گرفتن اصول استفاده از سد منجربه صدمات زیست محیطی فراوانی شده است که یکی از آنها خشک شدن دریاچه بختگان است.در این مقاله بخش هایی از تأثیرات زیست محیطی سدها وبه طور ویژه تأثیر سد درودزن بر اکولوژی رود کر و تالاب بختگان بررسی شده است.

تالاب-سد درودزن-رود کر- دریاچه بختگان