سمیرا واحدی - دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی دانشگاه بوعلی سینا همدان
امید بهمنی - استادیارگروه آبیاری دانشگاه بوعلی سینا همدان
حمید زارع ابیانه - دانشیارگروه آبیاری دانشگاه بوعلی سینا همدان
مهدی طاهری - عضو هیئت علمی بخشخاک و آب مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی زنجان

تعیین شدت و میزان نفوذ آب به خاک اهمیت بسزایی در مطالعات هیدرولوژی، مدیرت منابع آب و طراحی سیستمهای آبیاری و زهکشی دارد. انتخاب روشی بهینه، از میان روشهای گوناگون برآورد نفوذپذیری همواره کار دشواری بوده و تعیینمیزان دقت و اعتماد آنها نیازمند ارزیابی و مقایسه است. در همین راستا این پژوهش با هدف ارزیابی کارآیی مدلهای فیزیکی نفوذ فیلیپ و گرین آمپت و مقایسه آن با مدل شبکه عصبی مصنوعی میباشد. دادههای مورد استفاده در این پژوهشمربوط به خاکهای منطقه طارم و ماهنشان در استان زنجان است. از طریق روش استوانههای مضاعف، نفوذپذیری خاکاندازهگیری گردید. یافتههای حاصل از مقایسه و ارزیابی عملکرد سه مدل مورد مطالعه نشان دادند که مدل شبکه عصبی مصنوعی با آماره مجذور میانگین مربعات خطاRMSE) 1/72 ضریب تعیین0/99و ضریب کارایی 0/92عملکرد بهتری نسبت به مدلهای فیزیکی داشت

شبکه های عصبی مصنوعی، نفوذپذیری، فیلیپ، گرین آمپت