جایگاه موسیقی استاد عثمان محمد پرست در هویت ملی ایران با تکیه بر ساختار مقام نوایی

Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 48

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

DSBM02_025

تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1404

Abstract:

موسیقی خراسان بخش عمده ای از فرهنگ و هنر ایران است. این سخن، نه آن چیزی است که کشف امروز یا محقق خاصی باشد بلکه همواره مورد اشاره ی عموم فرهنگ شناسان بوده است. هنر اسلامی دست آوردی قابل توجه و اثربخش در حوزه ی فرهنگ و تمدن ایران است امری که احیاء، دوام، توسعه و سرنوشت آن در دوران معاصر بی تردید به بررسی همه جانبه ی آن از حیث تاریخی (فلسفه ی وجودی و ضرورت شکل گیری، دایره ی معانی و مفاهیم، تکنیک و ابعاد زیبایی شناختی، مکانیزم و کارکرد آن)، تدوین یک سیاست عالمانه به نفع جامعه ی هنری و فرهنگی و مدنیت جهانی و در نهایت فراهم آوردن شرایط اعمال این برنامه و سیاست ها بستگی دارد. آنچه مسلم است هنوز هم پس از سال ها کار و نوآوری در مدرنیسم، تحولات در عرصه ی هنر اقناع کننده نبوده و باز هم انسان معاصر بازگشت به«تجربه بشری»و رویکرد به گذشته و تاریخ را مورد توجه قرار داده است. به نظر می رسد اگر همه ی متخصصان و پژوهشگران، آن چنان که در حوزه ی علوم تجربی و در آزمایشگاه دانش تجربی باب است، در حوزه ی هنر هم آنالیز و کالبدشکافی را مد نظر قرار دهند، بعید می نماید چنین سردرگمی و حیرانی عاید انسان معاصر شود...پژوهشگران بر این باورند که یکی از حوزه های موفق و متعالی هنر اسلامی، ایران است(آثار و تالیفات متعدد بورکهارت و اتینگهاوزن و ...) و بی تردید در این میان سهم خراسان بزرگ، هم در قدم های اول پیدایش هنر اسلامی ایران و هم در طول قرون وسطای اسلامی بی نظیر است.(افرون: ۱۳۸۵، ۷۴) بر این اساس، پرسشهای اصلی این جستار بر این مبناست: دلایل مقبولیت مقام نوایی (بعنوان یکی از مهمترین مصادیق موسیقی خراسان)، که با اجرای استاد محمدپرست در ایران شناخته شد چیست؟ چه نسبتی بین مقام نوایی و هویت ملی ایران است؟ چنانچه نسبتی بین مقام نوایی و هویت ملی ایران باشد، نقش و جایگاه عثمان محمد پرست چگونه تبیین می شود؟ موسیقی شرق خراسان (مناطق تربت جام، خواف و تایباد) دو تار خراسان را شاید بتوان در دو حوزه مختلف (از نظر جغرافیایی) مطالعه کرد. یکی حوزه شمال خراسان که شهرهای قوچان، بجنورد، شیروان و درگز را در بر می گیرد، حوزه دیگر حوزه شرقی – مرکزی است که تربت جام، خواف و تایباد را شامل می شود. دامنه حوزه شمالی، به سمت جنوب نیشابور و سبزوار

Keywords:

Authors

پویا سرایی

هیات علمی گروه موسیقی دانشکده هنر تهران مرکز ، آهنگساز نوازنده و محقق