اصلاح سطحی نانوذرات بیوگلاس به منظورافزایش استحکام داربست زیستی زیست تخریب پذیر

شیشه های یزست فعال موادی پایه سیلیکاتی وامورف هستند که با استخوان پیوندبرقرارکرده و کاندیدای مناسبی برای استفاده درداربست زیستی برای ترمیم استخوان درمهندسی بافت است ضعف مکانیکی و تردی شیشه های زیست فعال استفاده ازآنها رادرداربست زیستی محدود می کند استفاده ازژلاتین به عنوان پلیمری طبیعی و همچنین اصلاح سطحی نانوشیشه های زیست فعال توسط عامل زوجسیلانی علاوه برپراکنده کردن بهتر ذرات درکامپوزیت باعث پیوندبهتر میان این ذرات و ژلاتین وبهبود خواص مکانیکی داربست گردید داربست زیستی ساخته شده توسط انالیزهای میکروسکپ الکترونی روبشی sem طیف سنجی توزیع انرژی پرتوایکس EDX طیف سنجی تبدیل فوریه فروسرخ FTIR و ازمون مکانیکی موردازمایش قرارگرفت و نشان داد که برای ترمیم استخوان درمهندسی بافت مناسب است

Keywords:

داربست زیستی , نانوشیشه های زیست فعال , ژلاتین , خواص زیستی