حکمرانی دریایی ایران به عنوان یک سیستم پیچیده: تحلیل جغرافیای سیاسی با رویکرد هوش مصنوعی و هوش مکانی

تحولات فناوری و افزایش پیچیدگی در نظام های مدیریتی، حکمرانی دریایی ایران با توجه به یکی از حوزه های کلیدی دولت های هوشمند تداعیل کرده است. از منظر جغرافیای سیاسی، ایران با داشتن موقعیت استراتژیکی دریایی که شامل خلیج فارس، دریای عمان و دریای خزر است، ظرفیت های گسترده ای برای توسعه پایدار اقتصاد دریایی و اعمال نفوذ ژئوپلیتیکی دارد. با این حال، چالش هایی همچون کمبود زیرساخت های پیشرفته، تهدیدات زیست محیطی، ضعف در هماهنگی بین بخشی و فقدان استانداردهای جامع، مانع بهره برداری مطلوب از این ظرفیت ها شده است. این پژوهش، حکمرانی دریایی ایران را به عنوان یک سیستم پیچیده مورد بررسی قرار داده و با استفاده از رویکرد جغرافیای سیاسی، هوش مصنوعی و هوش مکانی، چارچوبی برای حکمرانی هوشمند ارائه می دهد. بهره گیری از فناوری های نوین داده پردازی، شادی سازی تعاملات دریایی و افزایش هماهنگی بین بخشی را امکان پذیر می سازد، امکان پیش بینی تهدیدات، مدیریت بهینه منابع، بهبود حمل ونقل دریایی، تجارت دریایی، پایش محیط زیست دریایی و مدیریت بحران ها را فراهم می کند. هوش مکانی، به ویژه در تحلیل موقعیت های جغرافیایی، دیابی جریانات دریایی، پایش تغییرات محیطی و بهینه سازی مسائل حمل ونقل دریایی، نقش کلیدی ایفا می کند. یافته های پژوهش نشان می دهد که حکمرانی دریایی به عنوان یک سیستم پیچیده با بهره گیری از فناوری های هوشمند می تواند ضامن افزایش کارآمدی، زمینه ساز تعاملات موثرتر داخلی و بین المللی باشد. همچنین، طراحی یک چارچوب حکمرانی هوشمند مدت نی بر جغرافیای سیاسی، به تدریج سیاست های پایدار بهره برداری بهینه از ظرفیت های دریایی ایران کمک خواهد کرد.

Keywords:

حکمرانی دریایی هوشمند , جغرافیای سیاسی دریایی , سیستم های پیچیده , هوش مصنوعی دریایی , هوش مکانی دریایی