ارتباط رویکردتوسعه پایدارباواکنشهای روانی کودکان درفضاهای اجتماعی

درجوامع امروزی تاثیرفضاهای معماری برتمام اقشارجامعه اشکاراست برطبق نظریه های روانشناسی این فضاها تاثیرمستقیم برروان کودکان میگذارد این تاثیرات میتواند مخرب و ناهنجار یامثبت و سازنده باشد این مقاله به بررسی سیاست های توسعه پایداردرابعاداجتماعی و تاثیر آن بررون کودکان می پردازد تا نشان دهد این فضاها چگونه م یتوانند تاثیرات مستقیم را برروان کودکان درابعاد اجتماعی ایجادکند و ملزمات یک جامعه اجتماع نگر و به دورازناهنجاری اجتماعی را فراهم اورد برطبق نظریه های روانشناس فروید تمام ناهنجارهای اجتماعی دردوران بزرگسالی ریشه درغرایض سرکوب شده دوران کودکی دارد این غرایض میتواند ناشی ازشرایط محیطی ابعاد روانی حاکم برخانواده و شرایط فرهنگی حاکم برآن باشد درسیاست های توسعه پایدار که باتوجه به سه رویکرداجتماعات محیط زیست و اقتصادشکل میگرد هدف آن توجه به ارتباطات واجتماعات انسانی استفاده صحیح ازشرایط زیست محیطی باتوجه به شرایط حاکم براقتصاد آن جامعه است و همه این ابعاد درپایداری بربیس ازادی قراردارد به عبارتی دیگر اجتماعات انسانی خود تاثیرگذار برنحوه استفاده ازمحیط زیست خود هستند باتوجه به این شرایط می توان فضاهایی را برای کودکان طراحی کرد که دارای ویژگیهیا مثبت سازنده ای ازلحاظاجتماعی روانی و اخلاقی باشد تا روان آنها را نسبت به اجتماعات فرهنگ و میحطز یست خود حساس کند درواقع این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده ازمنابع کتابخانه ای نشان میدهد که بین سیاست های توسعه پایدار و فضاهای طراحی شده برای کودکان ارتباط دوسویه ای برقرار است که میتواند به فراگیر شدن آنها دراجتماعات انسانی منجر شود

Keywords:

معماری پایدار , فضاهای پایدار , ابعادروانی کودکان