سمانه جباری - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه شهرسازی، تهران، ایران
منوچهر طبیبیان - استاد دانشگاه تهران، پردیس هنرهای زیبا، دانشکده شهرسازی، تهران، ایران
علیرضا عندلیب - استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه شهرسازی، تهران، ایران

یکی از معضلات و مشکلات اساسی که شهرسازی با آنروبرو است رشد و توسعه بی رویه شهرهاست.که هر قسمت از شهر بدون توجه به سایر قسمتها ساخته می شود که درنتیجه ایجاد فضاهای عمومی درانها بدون ارتباط با سایر فضاها می باشد.در طول تاریخ فضاهای عمومی همواره نقش مهمی در زندگی اجتماعی شهروندان ایفا کرده اند. اما امروزه به دلیل تحول در فرهنگ شهرنشینی و همچنین تغییرشیوه شهرسازی و معماری، اهمیت خود را تا حدودی از دست داده اند سعی و تمایل انسان بر این است در هر محیطی که زندگی می کند، تسلط خود را بر آن محیط اعمال کند تا از این راه احساس آرامش وتعادل داشته باشد اما در مقیاس شهرهای بزرگ امروز نه تنها این تسلط وجود ندارد، بلکه نوعی بریدگی و جدایی بین فضاها و تجسم و ذهنیت انسان نیز به وجود آمده است و در نتیجه حس تعلق به فضا و مکان را از بین برده است. در این پژوهش که از نوع تحلیلی توصیفی میباشد برآنیم تا با استفاده از مدل چیدمان فضا ) - space syntax ( به بررسی روابط بین چیدمان یا در کنار هم قرار گیری فضاها و رفتار افراد در این فضاها با استفاده از فاکتورهای هم پیوتدی و عمق در شهر قزوین می پردازیم.

فضاهای عمومی، چیدمان فضا ) Space Syntax (، همپیوندی،عمق، شهر قزوین