حمیدرضا سریزدی - دانشجوی کارشناسی رشته شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی قزوین
آرش فتح جلالی - دانشجوی کارشناسی رشته شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی قزوین

بافتهای قدیمی اکثر شهرها به مرور زمان و در اثر تحولات جدید، عملکرد گذشته خود را از دست داده و رفته رفته رو به اضمحلال رفته و امروزه نیز به عنوان بزرگترین معضل در شهرها مطرح هستند.این بافتها محدوده آسیبپذیر شهر از نظر سوانحو مخاطرات محیطی به خصوص زلزله از یک طرف و نارساییهای عملکردی، کالبدی، زیست محیطی و اجتماعی اقتصادی - از طرف دیگر میباشد که نیازمند شناسایی دقیق، جامع و مداخله آگاهانه و برنامهریزی شده به منظور ساماندهی آن میباشد کهبرای بهبود مشکلات و مداخله در بافتهای فرسوده و بهسازی و نوسازی آنها یکی از رویکردهای مناسب و پاسخگو، استفاده ازمشارکت مردمی، که یکی از شاخصهای مهم توسعه پایدار است، میباشد.در این مقاله به بررسی تحقق توسعه پایدار از طریق مشارکت مردمی در بهسازی بافتهای فرسوده و سنجش و اندازهگیری دو معیار کلان)دولتی( و خرد)مردمی( و 8 زیر معیار تعاملو هماهنگی بخش خصوصی و دولتی ،کارگاههای مشارکتی،آگاهی عمومی،مشارکت عملی،مشارکت ذهنی،مشارکت ابزاری ومشارکت مالی به کمک روش فرآیند سلسله مراتبی) AHP ( و استفاده از نرم افزار Expert Choice انجام گرفته است که نتایج به دست آمده بیانگر آن است که مشارکت مردمی در بهسازی بافت فرسوده محله خانیآباد نسبت به محله نواب موفقتر و از سطح بالاتری برخوردار بوده است

بافت فرسوده،بهسازی،مشارکت مردمی،توسعه پایدار، AHP