روش های حفاری – پوشش و پوشش – حفاری در مهندسی راهسازی

در مناطق شهری و غیر شهری روش های حفاری – پوشش و پوشش – حفاری در مهندسی راهسازی از روش های پیشرفته در ساخت تونل هستند. اخیراً برای حفر تونل مترو روش حفر – پوشش در حفر تونل با عمق کم و مقابله با موانع محیطی آن محل به کار گرفته شد.مفهوم اصلی این روش ازاین قرار است :حفاری مداوم، طولی تونل و تونل و بالفاصله بعد از آن ساخت قطر داخلی تونل. بعد از اقدامات زه کشی و عایق کاری، عملیات خاک ریزی نیازمند یک فرآیند ساخت با نظارت دقیق می باشد، چه از لحاظ وسایل و چه از لحاظ کنترل کیفیت . مسائل محیطی از قبیل پوشش گیاهی و کشاورزی مرحله آخر را تشکیل می دهند که نهایتاً با بازسازی دومین شبکه راه کامل می شوند. روش دوم: پوشش – حفاری در اصل برای ساخت تونل های شهری مثل مترو ایجاد شد چرا که در شهر کمترین اختلال در ترافیک شهر مورد نیاز است. در پروژه های ساخت راه ماشین رو یا اتوراه، مهندسین راه سازی برای اینکه مسافت های زیرزمینی کمتر با مسائل بی ثباتی و ناپایداری مواجه شوند از این روش استفاده می کنند. در اولین مرحله ، یک سوراخ کم عمق و طبقه بندی آن ایجاد شده و بعد ازآن روی ساخت طاق کار می شود. عمل ساخت طاق تونل به عنوان یک ساختار نگه دارنده، حفاظت کامل عملیات حفاری زیر طاق را با استفاده از وسایل حمل ونقل و حفاری مرسوم ایجاد می کند. زه کشی تونل مرحله آخر ساخت تونل می باشد.دراین مقاله، خلاصه ای از هر دو روش با ارائه خصوصیات اصلی آنها مزیت های آنها و دامنه کاربرد آنها ارائه شده است. هم چنین اشاره ای به مسائل محیطی و ژتوتکنیک مربوطه و عناصر اساسی این فرآیند شده است.

Keywords:

تونل , تکنیک حفاری-پوشش , تکنیک پوشش-حفاری , حفاری