تاثیر افزایش براده های پلیمر پلی اتیلن ترفتالات (پت) بر روی ویژگی های مهندسی خاک های ماسه ای و رسی

امروزه افزودن مواد مصنوعی به خاک جهت بهبود ویژگی های مهندسی آن، به یکی از شیوه های مرسوم در ژئوتکنیک تبدیل شده است. که دراین میان استفاده از الیاف و مواد پلاستیکی دور ریز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. چرا که این مواد امروزه یکی مشکل های زیست محیطی در جامعه بشریست. در این میان پلاستیک پت که نوعی پلیمر فرآوری شده از مواد نفتی است با توجه به مقاومت بالای آن در مقابل تجزیه شدن به وسیله عوامل محیطی، از اهمیت زیادی برخوردار است. افزودن براده های پت که در هنگام بازیافت و آسیاب کردن بطری های نگهداری سیالات و نوشیدنی ها به عنوان دورریز، دور ریخته می شوند در مخلوط شدن با خاک ویژگی های مهندسی آن را تحت تاثیر قرار داده و بهبود می بخشد. آزمایش برش مستقیم بر روی نمونه های تهیه شده از دو نوع خاک ماسه ای و رسی که با براده های پت با درصد های وزنی مختلف مخلوط شده اند انجام شده است، که با توجه به نوع خاک و درصد مواد افزودنی، تنش برشی بیشینه و باقیمانده در هر دو نوع مخلوط افزایش می یابد. که در مخلوط خاک رس – پت مقدار بیشینه در 20 درصد و در مخلوط ماسه - پت در 30 درصد از مواد افزودنی به مقدار بیشینه خود می رسید و سپس کاهش می یابد. تنش برشی باقیمانده نیز در هر دو نوع خاک روندی مشابه را سپری می نماید. توان بالای خاک های رسی و ماسه ای در پذیرش مواد ضایعاتی پت همراه با افزایش ویژگی های مهندسی آنها از اهمیت بالایی در جذب این ضایعات برخوردار باشد.

Keywords:

تنش برشی , بطری , پت , پرک , بهسازی , ماسه , پلاستیک , رس