پهنه بندی خطر لغزش دامنه های مخزن سد ونیار تبریز بعد از آبگیری

زمینلغزش یکی از مخاطرات طبیعی میباشد که از نظر شدت وقوع و فراوانی، خسارات مستقیم (تخریب و مدفون کردن مناطق مسکونی و سازهها، مسدود شدن کانالهای آبیاری و جاده ها) و خسارت غیر مستقیم (هدر رفتن خاک، پر شدن مخازن سدها، افزایش بار رسوبی رودخانهها و اثرات ناگوار زیست محیطی) را به همراه دارد. در این مقاله ناپایدارهای دامنههای مشرف به مخزن سد ونیار بعد از آبگیری مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور نقشه زمین شناسی مهندسی محدوده سد تهیه شده و خصوصیات رخنمونهای سنگی و آبرفتی بر اساس طبقهبندی GSI و بر اساس اطلاعات گمانههای اکتشافی برآورد گردیده است. سپس پایداری تک تک دامنههای مشرف به مخزن سد با استفاده از نرم افزا 5.0 Slide در شرایط بعد از آبگیری و وقوع زمین لرزههای مبنا طراحی، ارزیابی گردیده و بر مبنای آن نقشه پهنه بندی خطر لغزش دامنه های پیرامون مخزن سد تهیه شده است. نتایج بررسیها نشان می دهد که حدود 0.5 درصد سطح دامنه ها در رده ناپایدار، حدود 19.5 درصد سطح دامنه ها در رده نسبتاً ناپایدار و 80 درصد در رده پایدار قرار دارند.

Keywords:

پهنه بندی زمین لغزش , سد ونیار , ناپایداری دامنه