اثربخشی درمان رفتاری-شناختی خانواده محور بر نگرانی، اجتناب و شدت علائم کودکان مبتلا به اختلال وسواس

مقدمه: اختلال وسواس کودکان شکلی از اضطراب است که با نگرانی و افکار اجتنابی همراه بوده و مجهز کردن والدین و کودک برای درمان موثر مورد توجه می باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان رفتاری-شناختی خانواده محور بر نگرانی، اجتناب و شدت علائم کودکان مبتلا  به اختلال وسواس بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی بود. جامعه ی آماری کودکان مبتلا به وسواس مدارس شهر اصفهان در سال ۱۴۰۳ به همراه مادرانشان بودند. از جامعه ی مذکور ۳۶ مادر-کودک به صورت هدفمند انتخاب و با جایگزینی تصادفی با استفاده از اعداد تصادفی درگروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند و پیش آزمون اجرا شد. گروه آزمایش طی دوازده جلسه هفته ای یک بار درمان شناختی-رفتاری خانواده محور را دریافت کردند. گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماندند. پس از اتمام جلسات درمانی و ۴۵ روز پس از آن مجددا دو گروه ارزیابی شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا کورپیتا (۱۹۹۷)، پرسشنامه اجتناب کودکان وایتساید (۲۰۱۳) و فرم کودکان پرسشنامه وسواسی-اجباری فوآ (۲۰۱۰) بود. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با نرم افزار SPSS۲۶ انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد که درمان رفتاری شناختی خانواده محور بر نگرانی، اجتنابی و علائم وسواس کودکان تاثیر معناداری داشت ( ۰/۰۵ ≥ p ) و این اثربخشی در مرحله پیگیری تداوم نشان داد  و تفاوت معناداری بین نتایج پس آزمون و پیگیری مشاهده نشد ( ۰/۰۵ ≤ p ) . نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی درمان شناختی رفتاری خانواده محور بر اصلاح رفتارهای اجتنابی، علائم وسواس و نگرانی کودکان استفاده از این درمان برای خانوده ها و کودکان دارای علائم وسواس به روان درمانگران پیشنهاد می شود.

Keywords:

Family-centered cognitive-behavioral therapy , worry , avoidance , obsessive-compulsive disorder , children. , درمان رفتاری-شناختی خانواده محور , نگرانی , اجتناب , اختلال وسواس فکری-عملی , کودکان