فرشته آرمانفر - دانشجوی ارشدکامپیوتر
سعید پارسا - دانشیاردانشگاه علم وصنعت ایران

سیستم هایی که طی چندین سال درسازمان ها مورداستفاده قرار میگیرند به تدریج حاوی منطق کاری آن سازمان شده و جزدارایی های آن سازمان به حساب می ایند با پیشرفت فناوری و گسترش قابلیت های نرم افزاری و سخت افزاری این سیستم ها توانایی تطبیق با پیچیدگی های فناوری های جدید را ندارد و سازمان را دچارمشکل می نمایند توسعه مجدد این سیستم ها به دلیل پیچیدگی هایی که درمنطق این سیستم ها وجوددارد روش کارایی نیست رهیافتی که برای آن درنظر گرفته میشود انتقال به معماری سرویس گراست که باداشتن ویژگی مستقل ازسکو بودن باعث غلبه براین مسئله میشود مهمترین چالشی که درانتقال این سیستم ها به معماری سرویس گرا باید مورد بررسی قرارگیرد شناسایی سرویس است دراین مقاله باروشهای مهندسی معکوس مولفه هایی را که قابلیت استفاده مجدددارند شناسایی می نماییم برای این منظورپس ازتجزیه کد تمام فراخوانی های بین یک کلاس و چندین کلاس را تعیین مینماییم بااستفاده ازرابطه ها انواع فراخوانی ها را به دست می اوریم و همچنین تعیین می نماییم کدام متد ها قابلیت ترکیب درسرویس رادارند و کدام متدها میتوانند بطور مستقل درسرویس قرارگیرند سپس یک لایه سرویس به برنامه اضافه میکنیم و دراین لایه رابطه برای سرویسهای شناسایی شده قرارمیدهیم

معماری سرویس گرا، سرویسهای وب، انتقال، شناسایی سرویس، لفافه بندی